Ik studeer aan de Oudemanhuispoort, dat is mijn favoriete locatie van de UvA. Ik loop graag door de poort richting de binnentuin. Vanbinnen is ‘Omhp’, zoals studenten het graag noemen, niet veel meer dan een Italiaans ziekenhuis met collegezalen, maar toch, van buiten is het prachtig.

Mensen die op Oudemanhuispoort studeren, zeggen dat ook graag tegen studenten die niét op Omhp studeren. Ik doe daar graag aan mee. Niets is fijner dan tegen iemand zeggen die op Science Park studeert, of nog erger, de Vrije Universiteit, dat jij op Oudemanhuispoort zit. Als diegene vervolgens reageert met dat hij of zij er nog nooit is geweest, of nog erger, het helemaal niet kent, schreeuw ik het uit van verontwaardiging. Omhp maakt je trots.

In de Poort zitten elke dag, zonder uitzondering, oude mannen oude boeken te verkopen. In sommige gevallen hele oude boeken. Boeken van Shakespeare, Duitse boeken, woordenboeken, boeken van Tom Lanoye: je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt er. Boeken waar je heel lang naar kunt kijken, doorheen kunt bladeren, maar je er nooit een van koopt. Want niemand heeft ooit cash geld bij zich. Die oude mannen zitten er eigenlijk elke dag voor Jan Lul, maar het is fijn dat je ervan uit kunt gaan dat ze er zijn.

Er lopen veel bijzondere types rond op Oudemanhuispoort. Het lijkt alsof het bestuur van de UvA dat ook stimuleert. Rechtenstudenten waren klaarblijkelijk niet bijzonder genoeg, want die zitten nu ergens afgezonderd in een tent. Soms lopen er ook beroemde mensen rond bij Omhp. Ik weet bijna zeker dat ik naast Joost Prinsen een sigaret zat te roken. Bijna zeker dan, want hoe meer ik erover nadenk, hoe groter ik de kans acht dat het Kees van Kooten was.

Soms studeer ik op PC Hoofthuis. Als mensen mij daarnaar vragen, noem ik altijd de locatie. Spuistraat. Ja, achter de Dam. Ideaal zou je denken. Maar stiekem schaam ik mij dood voor PC Hoofthuis. Van de buitenkant ziet het eruit als een verloederde, uit het oog verloren gevangenis, een hotel waar nooit iemand een kamer boekt. Vanbinnen is het mogelijk nog erger. Dan denk je eerder aan een middelbare school, ontworpen door een halfblinde dronken architect.

Omhp maakt je trots

Maar Oudemanhuispoort is wat anders. De binnentuin heeft stijl, allure en iets klassieks. Zeker wanneer de zon schijnt is het prettig om er te zijn. Ik heb begrepen dat de UvA alle verschillende locaties uiteindelijk wil afschaffen en naar één of twee grote gebouwen wil gaan. Ik vind dat een ontzettend dom idee. Niemand kiest voor de UvA vanwege het briljante onderwijs, maar vanwege een specifieke locatie, vanwege Amsterdam en ook wel vanwege Oudemanhuispoort. Bushuis is al verkocht, PC Hoofthuis staat in de verkoop.

Laat Oudemanhuispoort alsjeblieft de Omhp blijven die het voor studenten altijd is geweest.