Voormalig langebaanschaatser Barbara de Loor (49) zette haar eerste stappen in de schaatswereld op jonge leeftijd. In 1992 maakte ze haar debuut in de internationale top, waarmee ze de wereld kennis liet maken met haar wilskracht en uithoudingsvermogen op de langere afstanden. Na een schaatscarrière vol hoogtepunten en competitie, bevindt Barbara zich nu in een nieuwe fase van haar leven.
Na de Olympische Spelen in Turijn in 2006 besefte ik dat ik op een keerpunt in mijn carrière stond. Op dat moment was ik 31 jaar oud, een leeftijd waarop veel topsporters al over hun hoogtepunt heen zijn. Het is algemeen bekend dat als je ouder wordt, het steeds zwaarder voor je lichaam wordt om de sport op het hoogste niveau te blijven beoefenen. Daarnaast had ik het gevoel dat ik alles al had bereikt. In 2005 werd ik wereldkampioen; veel beter dan dat kon het niet worden. Ik had al mijn doelen behaald en voelde dat het tijd was om een nieuw hoofdstuk te beginnen.
Tijdens een sportcarrière is er weinig tijd en ruimte om na te denken over wat er gebeurt als je stopt. Ik leefde volledig in het hier en nu. De gedachte aan het einde van mijn schaatscarrière gaf me destijds veel stress. Ik dacht bewust niet na over de toekomst, omdat er een hoop wedstrijden waren die ik nog wilde rijden. Toen ik uiteindelijk stopte, ervoer ik een mix van spanning, bevrijding en onzekerheid. Plotseling viel de structuur van het topsportleven – met vaste trainingsprogramma’s en planningen – weg, en moest ik zelf een richting geven aan mijn leven. Toch ben ik niet in een ‘zwart gat’ gevallen. Ik bleef zoeken naar nieuwe uitdagingen – zoals studies of televisiewerk – die mijn nieuwsgierigheid en doorzettingsvermogen stimuleerden.
Vroeger leefde ik in vaste routines. Elke ochtend had ik van negen tot elf een wisselende training: bijvoorbeeld skeeleren, atletiek, fietsen of krachttraining. Na de lunch had ik even tijd voor rust of bijvoorbeeld een afspraak bij een fysiotherapeut of masseur. Mijn tweede dagelijkse training vond ’s middags plaats van drie tot zes uur. De weekenden stonden ’s winters in het teken van wedstrijden en ’s zomers in het teken van lange trainingen, zoals fietsritten van 100 of 150 kilometer.
Nu ziet mijn leven er anders uit. De enige vaste routine die ik heb, is dat mijn kinderen ’s ochtends naar school gaan en ik er zoveel mogelijk ben wanneer ze om half drie klaar zijn. Verder ben ik zelfstandig ondernemer. Ik geef training aan mijn eigen bootcampgroepen, ben druk bezig met het presenteren van televisieprogramma Nederland in Beweging, geef af en toe lezingen, presenteer gala’s voor goede doelen en soms fungeer ik als dagvoorzitter. Dit soort opdrachten krijg ik via het managementbureau waarbij ik ben aangesloten. Ook vind ik het leuk om te blijven leren. Zo heb ik onlangs een studie gevolgd over leefstijlcoaching, genaamd “Oersterk Leven”.
Als schaatser heb ik mijn kennis en ervaring kunnen delen met verschillende sportbonden, wat heel waardevol is. Zo heb ik ook aan projecten gewerkt voor de schaatsbond en zelfs voor de Olympische Spelen. Voor het Nederlands Olympisch Comité heb ik meegedacht over hoe we de nieuwe groep olympiërs zo goed mogelijk kunnen voorbereiden op de Olympische Spelen. Ik vind het erg leuk dat mijn ervaring wordt gevraagd bij zulke projecten. Zo blijft sport een belangrijk onderdeel van mijn leven. Daarnaast ben ik aangesloten bij een aantal goede doelen, die zich richten op het in beweging krijgen van kinderen. Zo helpen we kinderen met spierziekten en kinderen voor wie sporten door armoede geen vanzelfsprekendheid is. Doordat ik me op deze manieren inzet, blijft sport onderdeel van mijn werk.
Topsport is voor mij een leerschool geweest. Ik heb veel geleerd over mezelf en veel ervaring opgedaan. Ik weet nu goed wat mijn zwakke en sterke kanten zijn. Zo is mijn zwakte dat ik ongeduldig ben, dus daar probeer ik beter mee om te gaan. Door mijn ongeduld handel ik bij problemen soms sneller dan anderen, waardoor zij mij niet goed kunnen bijbenen. Ik heb geleerd om op zulke momenten goed op mijn ademhaling te letten en me niet gek te laten maken door de situatie. Door de rust te bewaren, lost de situatie zich meestal vanzelf op. Mijn sterke kant is dat ik altijd trouw blijf aan mijn doelen en mij hiervoor volledig inzet. Ook als het even wat minder gaat, blijf ik doorzetten en sterk geloven in mezelf. Mijn positiviteit en doorzettingsvermogen zijn mijn kracht en pas ik nog steeds toe in het dagelijks leven.
Daarnaast zijn de populaire thema’s van tegenwoordig toch wel de prestatiedruk en stress die mensen ervaren. Tijdens mijn topsportcarrière heb ik geleerd om met die druk om te gaan. Het is belangrijk je niet gek te laten maken door prestatiedruk en terug te gaan naar je kern. In de topsport is de druk groot. Er zijn grote belangen. Toch vond ik altijd een manier om terug te keren naar de liefde voor het schaatsen. Ik ging dan bewust voelen waarom ik het schaatsen leuk vind en wat het me brengt. Vaak hoor je mensen zeggen dat je in je eigen kracht moet blijven staan, maar hoe doe je dat eigenlijk? Het is een kwestie van jezelf niet gek laten maken door alles om je heen en trouw te blijven aan jezelf.
Tijdens mijn schaatscarrière had ik veel minder kennis over gezonde voeding dan nu. Zo at ik regelmatig uit pakjes en zakjes, bewerkte voedingsmiddelen dus. Ook witte pasta stond vaak op het menu. Met de kennis van vandaag zou ik dat niet meer zo snel doen en ook meer letten op eiwitten en groenten. Daarnaast ben ik geboren met een hartafwijking, waardoor ik lange tijd een hartritmestoornis heb gehad. Hoewel ik eigenlijk al op mijn zeventiende of achttiende geopereerd had kunnen worden, besloot ik pas op mijn drieëntwintigste een ingreep te ondergaan. Achteraf had ik dit graag eerder willen doen, zodat ik ook destijds optimaal had kunnen presteren.
Ik kijk erop terug met een tevreden gevoel en een grote glimlach. De waardevolle lessen die ik heb geleerd tijdens mijn sportcarrière hebben me gevormd tot de persoon die ik nu ben. Ik ben trots op mijn prestaties, ook al werd ik vaak vierde. Naarmate de tijd vordert, blik ik steeds trotser terug op die prestaties. Ik kan het steeds meer waarderen en analyseren. Het besef dat ook deze prestaties ertoe doen, kwam met de jaren. Ik geloof dat het leven loopt zoals het loopt, en daarom ben ik trots, zelfs op die vierde plaats.
Eindredactie door Ciska Molenaar
