De Grote Verkiezingsshow draagt bij aan de missie van de Kiesmannen: meer jongeren in de politiek betrekken. Of het nu gaat om Europese of provinciale verkiezingen, de Kiesmannen verbinden hier een Verkiezingsshow aan, inmiddels voor de vijfde keer. Met theatershows, campagnes en lesprogramma’s reizen ze het hele land door, van MBO-scholen tot grotere theaterproducties. Zo doorbreken ze op een luchtige en interactieve manier de traditionele, stoffige formats voor maatschappelijk engagement.
“Er komt bij de kieswijzer nooit echt een partij uit waar ik het helemaal mee eens ben. Ik had weleens het idee dat ik niet genoeg van de politiek begrijp om daar echt een goede keuze in te maken,” vertelt Feik (25). “Ik kijk dan ook wel uit naar de show, om weer even uit te zoomen en een groot beeld te krijgen van waar elke partij nou precies voor staat. Ik hoop dat ik hierna een goede keuze kan maken!”
Er is al zoveel ellende in de wereld
Aan het begin van de show wordt er een droevige montage vertoond met de politici van wie we met de nieuwe verkiezingen afscheid moeten nemen, met als kers op de taart een hoogstpersoonlijk afscheidslied voor Mark Rutte, getiteld: ‘Het is mooi geweest’.
“Wordt het lesgeven op havo 4, of toch het NAVO hoofdkwartier, er is één ding waar ik bang voor ben, ook al ga je weg van hier. Dat je over een paar jaar tevoorschijn komt in kabinet Yeşilgöz IV,” wordt er gezongen.
De avond kenmerkt zich door deze balans tussen inhoud en humor. Het nieuwe politieke tijdperk wordt ingeluid door de belangrijkste gezichten op een rijtje te zetten met een aantal van hun kenmerkende quotes. Van Rob Jetten’s bekentenis dat hij koffie onder de douche drinkt, tot de terugkerende paradoxale oneliner van Pieter Omtzigt: dat hij niet aan oneliners wil doen. Sawinah (25) vertelt: “Het wordt vanuit een soort humor gebracht wat het dragelijk maakt voor deze generatie.” Ze vervolgt: “Er is al zoveel ellende in de wereld. Via deze cabaretesque vorm wordt het goed volgbaar.” Zo nemen de Kiesmannen de bezoeker mee langs het politieke landschap door dit soort komische intermezzo’s met analyses te verweven. Met overzichtelijke uitleg en tabellen maken ze duidelijk hoe de verschillende partijen zich positioneren op de volgens hen belangrijkste thema’s: migratie, klimaat en bestaanszekerheid. “Waar ik denk dat het echt heeft bijgedragen is het grote plaatje,” vertelt een masterstudent rechten na de show. “Het is echt inzichtelijker geworden hoe alle verschillende onderwerpen zich tot elkaar verhouden.”
De stemming van de pechgeneratie
Terwijl de Kiesmannen met een politiek neutrale insteek de belangrijkste onderwerpen langsgaan, wordt de avond onmiskenbaar gekleurd door de pechgeneratie. Wanneer halverwege de show wordt gevraagd wie er een studieschuld heeft, staat vrijwel de hele zaal op. De presentatoren noemen steeds hogere bedragen, met het verzoek of iedereen waarvan de schuld daaronder ligt, weer kan gaan zitten. De hoogste studieschuld in de zaal blijkt zo’n negentigduizend euro te zijn.
Zodra de gedupeerde wordt uitgenodigd het podium op te komen, wordt er op het scherm een grote QR-code afgebeeld die rechtstreeks leidt naar een tikkie. De QR-code wordt massaal door het publiek gescand, waarna al snel de foutmelding verschijnt dat het maximum bedrag wat Tikkie toestaat is bereikt. Even later komt een van de presentatoren het podium op met een cheque van meer dan vijfhonderd euro.
Dit soort interactieve onderdelen vormen een belangrijk element van de show en zorgen voor verbinding met het jonge publiek. Per thema werden meerdere stellingen voorgelegd, wat kon worden beantwoord met groene en rode blaadjes die voor aanvang op de stoelen zijn gelegd. Er wordt onder andere gestemd over kernenergie, minimumloon en studenten compensaties, vaak gevolgd door een koor van gefluister van groepjes studenten die onderling de stellingen met elkaar bediscussiëren. “Er werd veel informatie die ik nog niet wist op een leuke manier gebracht. Normaal ben ik best wel snel afgeleid als ik naar dit soort dingen kijk, maar nu was ik er wel de hele tijd bij,” vertelt Anne (24).
Keuzestress
Na afloop van de show genieten veel van de bezoekers van een drankje aan de bar en wordt er nagepraat over de show. Een blik door deze ruimte toont een divers publiek. Of al deze jongeren nu hun keuze hebben kunnen maken?
“Ik vind het moeilijk om een keuze te maken omdat ik mij eigenlijk nooit zo in de politiek heb verdiept tot nu,” vertelt Milo (19). “Toen ik 18 was, had ik ook niet gestemd omdat ik nog geen beeld had. Maar nu heb ik wel echt een beter idee gekregen van wie waar staat met welke stelling. Hierdoor heb ik een beter beeld in welke onderwerpen en partijen ik mij kan verdiepen.”
Naast het maken van een keuze, begeleidt de show dan ook de jongeren in de juiste richting om zich verder te verdiepen in de thema’s die hen aangaan. “Ik wist het eerst eigenlijk zekerder dan ik nu weet,” bekent Anne (24). “Ik neigde eerst naar één kant, en nu ben ik er iets meer over na aan het denken. Dat geeft voor mij ook wel een reden om mij meer te verdiepen in al die stellingen.”
Zo geven de Kiesmannen op een luchtige manier een handvat aan jongeren om de lastige politieke keuzes van hun generatie te maken en op 22 november met vertrouwen het stemhokje in te gaan: “Aan het einde van de dag moeten meer jongeren naar de stembus. Het is zo’n groot deel van de bevolking. Als we allemaal zouden stemmen, zouden we heel veel kunnen veranderen,” aldus Sawinah (25).
