Wel een vaste baan, maar geen huis kunnen kopen. Dit gold ook voor Hein van Dieën – tot hij besloot het roer radicaal om te gooien. Redacteur Olaf Tolk spreekt de voormalig hypotheekadviseur over onrechtvaardigheid op de woningmarkt en avonturen met beide handen aanpakken.
Bij station Woerden word ik door Hein van Dieën (26) opgehaald. Hein zegde vorig jaar zijn baan als hypotheekadviseur op uit onvrede over de woningmarkt. Hij ging aan de slag als timmerman en kocht een bouwval in Frankrijk, die hij nu aan het opknappen is.
Dat Hein van oude dingen houdt, is gelijk duidelijk. Een oldtimer uit de tijd van vóór de stroomlijning staat op mij te wachten. Het geluid van de jaren zestig band Led Zeppelin schalt uit de boxen. Samen rijden we naar het huis van zijn vader, waar Hein verblijft als hij in Nederland is. Het huis staat in een doorsnee Vinexwijk, zoals Woerden eigenlijk ook een doorsnee Nederlandse woonplaats is. Juist op een plek die zo gewoon is, ga ik met Hein in gesprek over zijn ongewone stap om een bouwval in Frankrijk te kopen.
Heb je altijd het plan gehad om ergens ver weg een huis te kopen?
“Nee juist niet. Ik had altijd het vage levensplan om eerst mijn studieschuld af te lossen om vervolgens hier in Nederland een huis te gaan kopen. Daarom ben ik na mijn studie ook fulltime als hypotheekadviseur bij Triodos Bank gaan werken.”
Dat klinkt als een goed betaalde baan.
“Dat was het ook, maar het paradoxale is dat ik me door mijn werk als hypotheekadviseur ging realiseren hoe onhaalbaar mijn plan was. Bij Triodos zag ik dat huizen gemiddeld drie- tot vierduizend euro per maand meer waard werden. Ondanks dat ik iedere maand twaalfhonderd euro kon sparen, verslechterde mijn positie op de huizenmarkt. Toen dacht ik: what the fuck ben ik eigenlijk aan het doen? Ik doe iets wat ik niet echt leuk vind en ik kom geen stap dichter bij mijn doel.”
Was dat de aanleiding om te stoppen met je werk?
“Onder andere, maar er speelde meer mee. Als hypotheekadviseur krijg je dagelijks te maken met de ongelijkheid op de woningmarkt. Zo kwam er een alleenstaande verpleegkundige bij mij langs. Zij moest haar sociale huurwoning uit en wilde een huis gaan kopen. Zodra ze binnen kwam wist ik al: je bent kansloos. Zij werkte ergens in een stad waar de goedkoopste huizen twee keer zo duur waren als het bedrag dat zij kon lenen.
Vervolgens waren er ook mensen die opbelden en zeiden: ‘Wij willen graag een overwaarde hypotheek, want wij gaan een boot kopen.’ Ik hield me dan altijd van de domme en vroeg: ‘Wat bedoel je precies?’. Ik wist precies wat mensen bedoelden, maar ik ergerde me eraan. Zij willen de waardestijging van hun huis gebruiken om een boot te kopen, terwijl anderen nergens meer terecht kunnen. Ik vond dat zo schrijnend altijd. Die mensen hebben echt het idee dat ze daar recht op hebben, terwijl ze gewoon op een gunstig moment een huis gekocht hebben.
Hoe meer ik van het systeem zag, hoe meer ik er klaar mee was. Nadat ik genoeg geld had gespaard had om mijn studieschuld te kunnen aflossen, ben ik zonder een plan te hebben met mijn baan gestopt.”
Dat is een radicaal besluit.
“Ja, maar er gingen dus wel veel frustraties aan vooraf. Rond die tijd kwam ik ook op het idee op om in Frankrijk iets te kopen. Ik wist dat in de regio Nancy huizen heel goedkoop waren. Ik ben eens gaan kijken naar huizen van tien of vijftienduizend euro. Toen heb ik ook het huis gezien wat ik uiteindelijk gekocht heb.”
Hoe ging dat proces?
“Heel simpel eigenlijk. Ik zag het online voorbij komen en dacht: ik ga eens kijken. Het was best mooi, met een heel mooie ligging in een oude straat, bovenop een heuvel. Verder zat er een mooie schuur en tuin bij. Maar om eerlijk te zijn, ontbrak wel echt alles aan het huis: er zat bijvoorbeeld geen sanitair in. Het huis was al tien jaar niet meer bewoond geweest en het vrouwtje dat er daarvoor woonde had ook al jaren geen onderhoud meer gepleegd. Het enige grote voordeel was dat er riolering in het dorp was. Dat is in Frankrijk geen gegeven. Uiteindelijk heb ik het huis voor dertienduizend euro gekocht.”
Wat ga je doen met het huis? Ga je er fulltime wonen?
“Dat denk ik niet, want ik heb mijn leven hier in Nederland. Ik heb me voorgenomen om het te gaan opknappen en bewoonbaar te maken. Ik werk nu als timmerman in Nederland. Zo probeer ik tegelijkertijd geld te verdienen en te leren hoe je huizen opknapt. Omdat ik als ZZP’er werk kan ik vrij nemen wanneer ik wil. Zodra ik weer voldoende geld heb ga ik een tijd naar Frankrijk toe om aan het huis te werken.
Wat ik ermee ga doen als ik klaar ben weet ik niet. Uiteindelijk wil ik gewoon kunnen zeggen: kijk, je hebt helemaal geen half miljoen nodig voor een huis. Dan heb ik mijn punt gemaakt.”
Wat heb je inmiddels aan het huis gedaan?
“Ik ben er een aantal keer geweest. Ik heb het water en stroom gerepareerd, en ben nu bezig met het riool. Het dak lag vol met mos, dat heb ik na een weekje poetsen eraf weten te halen. Maar er gaat nog een lange tijd overheen voordat het bewoonbaar is. Uiteindelijk wil ik ook zo veel mogelijk zelfvoorzienend zijn. Dus mijn eigen stroom, water en warmte creëren. Ik heb plannen om zonnepanelen en een warmtepomp aan te leggen. Ook wil ik regenwater gaan opvangen, al was het maar omdat het in Frankrijk zo droog kan zijn dat er in kleine dorpen niet altijd water uit de kraan komt.”
Wat vind je het mooist aan je project?
“Hoeveel je met kleine ingrepen kan bereiken. Het dak en de zolder zagen er niet uit. Die heb ik nu schoongemaakt en ik heb heel oude glazen dakpannen in het dak gelegd, die door verkleuring bijna paars zijn geworden. Nu komt er super mooi licht naar binnen. Als ik dan sta te kijken naar zo’n aangeveegde vloer waar paars licht op valt: dat is voor mij echt genieten.”
Wat was het zwaarst?
“Ik vond niks echt zwaar. Het grootste punt in het huis is nu dat er geen sanitair in zit. Daarom gebruik ik chemische toiletten. Ik heb de hele zomer veel vrienden over gehad, waardoor ik twee keer per dag die toiletten moest gaan legen. Bij het legen van die toiletten wilde de inhoud ook nog wel eens over spetteren. Inmiddels weet ik wel hoe je dat voorkomt, maar ik heb nog nooit zo verlangd naar een echte wc.”
Stel dat je baan bij Triodos wel naar een huis had geleid. Bijvoorbeeld als je ook nog rijke ouders had gehad, of als huizen goedkoper waren geweest in Nederland. Zou je nu nog terug willen naar dat leven? Zou je dit avontuur vaarwel willen zeggen voor je baan als hypotheekadviseur als dat wel tot een eigen huis zou leiden?
“Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb er eigenlijk nog te weinig op teruggekeken om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Wel merk ik dat ik heel veel voldoening haal uit dit avontuur. Ik geniet er echt van om te fantaseren hoe ik het huis ga inrichten en wat ik er nog aan ga veranderen. Ik kan hier heel veel van mezelf in kwijt.”