Redacteur Iris ten Have praat graag met mensen die ze (nog) niet kent. In haar serie Lessen van een vreemde deelt ze de onverwachte, onvoorspelbare en ontroerende verhalen die dat oplevert. Aflevering 6: juwelenverkoopster Maya.

Maya (29) is een Brits-Argentijnse juwelenverkoopster, nu al vijf jaar. Ik ontmoet haar in 2020, op de vlooienmarkt in Mauerpark, één van de toeristentrekpleisters van Berlijn. Het is acht uur ’s avonds, ze is langzaam de boel aan het opbreken. We raken aan de praat en nadat ik voor ons beiden een warme beker koffie heb gehaald, bevraag ik haar over haar leven, hoe ze in Berlijn is beland en hoe dat bevalt. 

Maya is een vriendelijk, warm persoon met zwarte krullen en glinsterende bruine ogen. Haar hals en vingers zijn versierd met zilveren kettingen en ringen: uit haar eigen onderneming, erfstukken of zelfgemaakt. De fluwelen band die gewikkeld zit in haar haar is van dezelfde stof als het kleed waar haar juwelen op liggen uitgespreid. Dieppaars fluweel dat doet denken aan haar Argentijnse roots.

Een mislukte trip
Op haar negentiende vertrekt Maya met een vriendin op Interrail-avontuur. Ze reizen door heel Europa en op aandringen van haar vriendin stoppen ze ook een paar dagen in Berlijn. “Ik kende Berlijn helemaal niet. Ik had vaag gehoord van de party scene hier, de ondergrondse cultuur, de graffiti… Maar tijdens die reis kwam ik daar niets van tegen. Ik raakte m’n mobiel kwijt, en was alleen daar mee bezig. Alsof dat het einde van de wereld was!” lacht ze. 

Ik was totaal de weg kwijt, had afstand nodig van Engeland

Na die ‘mislukte’ trip denkt Maya nooit meer terug te keren naar Berlijn. Maar vijf jaar later, na het afronden van haar bachelor Politiek en Geschiedenis in Londen, raakt ze tijdens haar wereldreis bevriend met een Zweed en een Guatemalaan die in Berlijn wonen. Ze besluit hen te bezoeken. “Dat was maart 2017. Er is zoveel gebeurd in die tijd dat ik het nog heel precies weet.” In eerste instantie was ze van plan door te reizen naar Italië. “Ik was totaal de weg kwijt, had afstand nodig van Engeland. Toen ik in Berlijn aankwam, dacht ik ‘wow, deze plek is geweldig’. Ik ging naar het festival Tempelhof, naar nachtclub Sisyphos, het weer was heerlijk…”    

Een tussenstop van vier dagen verandert in een verblijf van drie maanden. “Het was een spontane beslissing. Het leven was hier zo goedkoop. Maar wat het meeste meetelde, was het nachtleven. Dat was gewoon niet te vergelijken met Engeland.”

Fantasie
Wat voor Maya begint als een droom, verandert al snel in een confrontatie met haarzelf. “Ik ging te ver in het feesten, had mijn zaken niet op orde. Ik leefde niet in de werkelijkheid, maar in een fantasie. Ik had besloten hierheen te komen omdat ik de levens van mijn vrienden hier zag. Maar de realiteit was dat ik maar een heel klein deel van hun leven had gezien: het leukste deel. En daardoor geloofde ik de oplossing te hebben gevonden tot al mijn vorige mentale problemen.” Ze kampte met depressie – volgens haar niet ongebruikelijk in Berlijn. “Veel mensen die hier komen verwachten een soort utopische wereld.”

Maya keert een tijdje terug naar haar ouders in Engeland, om tot rust te komen. Daar besluit ze om toch weer naar Berlijn te verhuizen, en alles anders te doen. Ze huurt een plek op een aantal Berlijnse markten, en begint hier haar juwelenhandel. Eerst in combinatie met een schoonmaakbaantje, na een paar maanden kan ze zonder. “Ik kan nu compleet rondkomen met mijn juwelenzaak,” vertelt ze in 2020.

Ik ben me ineens weer zo bewust van hoe vrij ik me in deze stad voel. Berlijn heeft me op een bepaalde manier gered.

Als ik in juni 2022 weer in Berlijn ben, bezoek ik haar op de RAW Flohmarkt. Tegenwoordig is Maya’s zaak uitgebreid en maakt ze ook eigen ontwerpen. Haar vader, juwelensmid, leerde haar het vak. “Ik hou ervan de prachtige stenen te bewerken. Het is magisch om stukken zilver te zien veranderen in iets draagbaars.” 

Een recente yogaretraite in Italië bezorgde haar tijdelijk wat twijfel over de plek waar ze zich het meest thuis voelde. Toch vielen de puzzelstukjes uiteindelijk weer in elkaar. “Ik hou nog steeds van Berlijn en zie hier een toekomst voor me. Ik ben me ineens weer zo bewust van hoe vrij ik me in deze stad voel. Berlijn heeft me op een bepaalde manier gered.”

Het bracht haar ooit de structuur en de routine die ze nodig had. Bovendien gaf het haar de mogelijkheid haar zaak op te starten. En het nachtleven? Daar doet ze nog steeds aan – met evenveel plezier, maar met (club)mate.