AC/DC is terug met een nieuw album: Power Up. Muziekrecensent Bram Emmer denkt dat de nieuwe plaat weinig tot geen nieuwe fans zal aantrekken. Maar dat is wellicht na een carrière van bijna een halve eeuw niet eens nodig.
Gitarist en eeuwige schooljongen Angus Young zei een aantal decennia geleden zelf al: “Some people say we have thirteen albums that all sound the same. That isn’t true. We have fourteen albums that all sound the same.”
Never change a winning team, ten minste, volgens de kopers van ruim 200 miljoen van hun albums. Het is natuurlijk sowieso bewonderenswaardig dat mannen van tussen de 63 en 73 jaar oud deze energieke rock and roll nog kunnen oproepen, en dat op een manier die het AC/DC-merk waardig is. De band heeft een lastig decennium achter de rug: gitarist Malcolm Young overleed aan vroegtijdige dementie, drummer Phil Rudd verliet de band vanwege ‘juridische problemen’, en Brian Johnson werd doof aan een oor, maar genas op wonderbaarlijke wijze. Mystiek zoals het rocklegendes betaamt, zullen we maar zeggen.
En nu, in het toch al gekke 2020, zijn de rockers uit Sydney weer bij elkaar, inclusief een vrijgelaten drummer en een met twee oren horende zanger. En alhoewel Angus Young nu nog het enige bandlid is dat er vanaf de oprichting bij is, klinkt Power Up gewoon zoals AC/DC zou moeten klinken. Young speelt op zijn iconische Gibson SG-gitaar dezelfde soort riffs en akkoorden, en Johnson zingt nog steeds alsof hij zijn grote teen in een te warm bad aan het dippen is.
AC/DC bestaat nog steeds, zoals Angus Young zijn band ooit omschreef, uit vijf kleine mannen met een luidruchtig karakter
Niks nieuws dus. Power Up zal waarschijnlijk weinig tot geen nieuwe fans aantrekken. Maar misschien hoeft dat ook niet wanneer je het wiel al een keer uitgevonden hebt. Het meest interessante aan Power Up is eigenlijk het feit dat het album bestaat. Het is een merkwaardige comeback story. Voor AC/DC fans staan er op dit album met ‘Shot In The Dark’ en ‘Kick You When You’re Down’ twee songs die ooit een best-of cd kunnen halen, maar verder heeft Power Up niet zo veel te bieden aan mensen die niet al fan waren.
Op sommige momenten werkt hun eigenzinnigheid charmerend. Op ‘Wild Reputation’ voel je de vrije, stoere ethos van een lang vervlogen hardrock-attitude. De aantrekkelijkheid van het outlaw-bestaan knalt uit de speakers. Maar de hoofdgedachte van ‘Rejection’, ‘If you reject me / I take what I want’, verklapt op zijn minst een cultuurverandering tussen de jaren ’70 en het jaar 2020. De meeste riffs op Power Up, en in het bijzonder ‘Demon Fire’ en afsluiter ‘Code Red’, zullen in elk geval een lang leven leiden in de gitaarleslokalen van de toekomst. AC/DC bestaat nog steeds, zoals Angus Young zijn band ooit omschreef, uit vijf kleine mannen met een luidruchtig karakter. En dat is na een carrière van bijna een halve eeuw al bijzonder genoeg.
Met medewerking van Melanie Seuren.