Even iets anders, opdat dit probleem niet raakt ondergesneeuwd in de calamiteiten: vrouwen vertellen elkaar álles. Columnist Cees van den Boom weet zich er geen raad mee.
Het was mijn eerste Red Persborrel, in een barretje in Amsterdam. Ik zat met een klein gezelschap afgezonderd van de groep. “Even dat jullie het weten, vrouwen vertellen elkaar dus álles,” zei een meisje. Ik was koud binnen of het gesprek had zich al moeiteloos een weg gebaand naar het onderwerp seks. Ik zag in het meisje de aanstichter. Dit onderwerp zo vroeg op de avond, het ging mij wat snel. Maar als nieuweling had ik mij te schikken naar mijn omgeving. Ik sloeg mijn eerste bier achterover, bedacht iets zinnigs om te zeggen, en keek haar toen vragend aan. “Álles?”
Denk je dat vrouwen allemaal zo goed kunnen pijpen?!
Wat het meisje daar vertelde was voor mij niets nieuws. Anderen voor haar hadden mij al uit de doeken gedaan hoe zij zich met vriendinnen beraadden over mannen. Ik kende alle onderdelen waarop de bedprestaties werden getoetst, alle hoeken van het ‘penisdebat’. Wel nieuw was voor mij de ergernis die ik voelde opwellen tijdens dit gesprek. “De meeste mannen kunnen ook helemaal niet beffen,” ging het meisje verder. De misplaatste arrogantie. Ik kon het er niet bij laten zitten: “Denk je dat vrouwen allemaal zo goed kunnen pijpen?!” snauwde ik terug. Ze keek verbaasd naar me op, net als de jongens aan tafel. “O, wat dan?”
Eerlijkheidshalve heb ik nooit iets te klagen gehad op dit gebied. Ik denk dat ik voor een hoop mannen spreek als ik zeg dat het toch ook gewoon om het gebaar gaat. Ik had direct spijt van mijn opmerking. Het was een kinderachtige jij-bak. Ik had het al helemaal niet zo op tafel willen gooien. Maar het meisje wilde een antwoord, dus ik sloeg weer mijn bier achterover en verzamelde mijn moed. “Minder tand.”
Ik ben er niet trots op. Volgende keer dat een meisje mij wil vertellen hoe slecht mijn soort is met zijn mond zal ik beleefd knikken, of anders weglopen.
Mannen praten heus wel over seks, misschien nog wel meer dan vrouwen. Maar in de verhalen die wij vertellen zitten weinig details. Doorgaans wordt alleen verteld dat het is gebeurd, misschien hoe vaak het is gebeurd, maar verder niets. Daarom weet ik niet hoe de tepels van mijn vrienden hun vriendinnen eruitzien. Ik weet ook niet wat ik met die informatie zou moeten.
Er zijn uitzonderingen. Ik weet nog dat een jongen mij eens waarschuwde voor een meisje met ‘flappen’. Ik vond het een rotstreek. Dat was een leuk meisje, totdat hij met die vuilbekkerij aan kwam zetten. De mystiek was er voor mij meteen van af. Zoiets had ik zelf willen ontdekken, om daarna te bepalen of die flappen mij nou werkelijk zo in de weg zaten.
Misschien moet ik me ook maar neerleggen bij het gegeven: vrouwen vertellen elkaar álles. Om de tamtam voor te zijn zal ik zelf vast maar openheid van zaken geven: ik houd van bijten en hij wijkt af naar links.