Het begint te schemeren, door de omliggende bomen lijkt het nog donkerder dan het in werkelijkheid is. Romy Grim (26) is al sinds 9.00 uur ’s ochtends aan het wandelen. Volgens het bordje dat ze twee uur geleden passeerde was het nog maar een uur wandelen tot haar slaapplek, maar die is in nog geen velden of wegen te bekennen. Net wanneer ze er echt klaar mee is, gaat het bos over in een heideveld. Het geluid van kabbelende beekjes doorbreekt de stilte. Midden in het veld staat een houten hut, eromheen lopen een aantal paarden. “Het was alsof we de sound of music binnenliepen,” blikt Romy, nu een jaar later, terug.
De Dolomieten zijn het nieuwe Split
De wandeling maakte deel uit van de driedaagse huttentocht in de Dolomieten, Italië, die Romy met haar vrienden Jelle, Herwin, Marli, Rowan en Maaike heeft ondernomen. Het jaar daarvoor waren ze op een zon-, zee-, strandvakantie geweest in Split, Kroatië, maar dat jaar was het tijd voor iets nieuws: de natuur in. Elke dag ging de wekker om zeven uur en stond er een volledige dag wandelen op de planning. Ze liepen door de bergen van hut naar hut, ver van de bewoonde wereld.
En ze zijn niet de enigen. Steeds meer jongeren kiezen voor sportieve vakanties zoals een huttentocht, zegt Floyd Aanen van de Nederlandse Klim- en bergsport vereniging (NKBV): “Wandelen in de bergen is hipper dan ooit. Vooral veel jongeren worden lid bij ons, zij noemen het allen geen wandelen, maar hiken. Maar dat komt natuurlijk op hetzelfde neer.” Waarom verkiezen steeds meer jongeren een sportieve vakantie in de natuur boven een luxe strandvakantie?
Voor Romy’s vriendengroep was het een impulsieve keuze. Geen van hen had ervaring met huttentochten, maar toen Rowan het idee opgooide was iedereen enthousiast. Al snel startten de voorbereidingen. Via Google en TikTok werden tips bij elkaar gesprokkeld, de hutten werden geboekt en er werd aan de conditie gewerkt: “Ik had van tevoren geoefend op de loopband in de sportschool, want ik wilde niet helemaal afgaan,” lacht Marli Kamphuis (25).
Voor onervaren, maar vastberaden vakantiegangers als Romy en haar vrienden heeft de NKBV in maart de website huttentochten.nl gelanceerd. Hierop kunnen wandelaars van alle niveaus de benodigde informatie vinden voordat ze aan hun wandelvakantie beginnen. Zeker de artikelen voor beginners worden veel gelezen. “Mensen hebben veel vragen, zoals: hoe bereid ik een huttentocht voor? En wat moet ik allemaal mee? Met deze website proberen we deze mensen goed voorbereid op pad te laten gaan,” aldus Aanen.
Terug naar de basis
Met behulp van de informatie van de NKBV kon ook de vriendengroep van Romy goed voorbereid aan de tocht beginnen. De fysieke inspanning is niet het enige wat dit soort tochten uitdagend maakt, ook de omstandigheden zijn soms even wennen. Veel hutten zijn primitief ingericht: wc’s in de grond, koude douches en geen internet. De hutten waar de vriendengroep verbleef, bleken tot hun opluchting iets luxer te zijn. De bedden waren goed, er waren normale wc’s en tegen betaling was er zelfs warm water. Voor Nynke Moen (19) was dit anders. Zij is in juni vanaf Bazel over de Alpen richting Praag gefietst. Een tocht van bijna 900 kilometer met bijna net zoveel hoogtemeters als de Mount Everest. Dit type vakanties wordt ook wel bikepacken genoemd en ook dit wordt ook steeds populairder.
Waar bij een huttentocht de route door de lokale overheid of vereniging is uitgestippeld, kiezen bikepackers hun eigen weg. De een kiest voor enkele tientallen kilometers per dag, anderen fietsen dagelijks honderden kilometers. Ook in comfort valt genoeg te kiezen. Zo worden er op diverse websites gratis overnachtingen voor fietsers bij mensen thuis aangeboden, maar veel fietsers kiezen ervoor om een tent op de fiets te binden en in de natuur te overnachten. Nynke koos voor de laatste optie, bepakt en bezakt fietste ze met haar vrienden de ene na de andere Alpenpas over. ’s Avonds op de camping zetten ze een tent op en draaiden ze op een klein gaspitje een avondmaaltijd in elkaar. “Het is helemaal niet leuk op sommige momenten, dan is het erg zwaar, maar je krijgt er heel veel voor terug. We waren de hele dag buiten en kwamen op zoveel plekken waar je met de auto niet kan komen.”
In verbinding met jezelf en de natuur
Ook Romy had de benenwagen niet willen vervangen voor een minder inspannend alternatief: “Het wandelen geeft wel echt de charme. Je bent je zoveel meer bewust van de omgeving als je aan het wandelen bent.” “Het gaat om de reis zelf, de uitzichten onderweg en de gesprekken die je met elkaar hebt. Je voelt je meer verbonden met de natuur,” vult Marli aan. Doordat de hutten midden in de ongerepte natuur staan is het mogelijk om met een huttentocht op plekken te komen waar je op een ééndaagse wandeltocht niet komt. Op de vraag of ze tijdens de tocht ook anderen tegenkwamen antwoordt Romy dan ook dat ze dagelijks een aantal bevers zagen, maar mensen? Nee, die ontmoetten ze alleen in de hut.
In de bergen zijn niet alleen geen andere mensen, er is vaak ook geen internet. Voor een generatie die bijna altijd bereikbaar is zou je misschien verwachten dat dit afkicken is, maar het tegengestelde was waar: “De meesten uit onze groep hadden net onze scriptie ingeleverd en waren ook wel klaar met het drukke studentenleven, dus we wilden ook even weg. We zetten alles uit en waren echt even out of office,” blikt Romy terug. De groep had een muziekboxje meegenomen om tijdens het wandelen de nodige hitjes te kunnen afspelen, maar zelfs die bleef ongebruikt in de tas zitten: “Het was zo mooi stil. Er was bijna niemand, dus het voelt alsof je de natuur stoort met jouw muziek.”
‘Je hebt de volledige vrijheid’
Niet alleen het muziekboxje bleef in de tas zitten, ook de meegebracht spelletjes bleven onaangeraakt. De dagen waren gevuld met wandelen, eten en slapen. Waar dit soort vakanties fysiek erg inspannend zijn, is het een manier om mentaal helemaal tot rust te komen, volgens Rowan Drenth (25): “Je kan alleen maar kletsen en nadenken tijdens het wandelen, veel meer kan je niet doen.”
Nynke vertelt dat ook het leven op de fiets vrij ongecompliceerd was: “We hadden één taak en dat was fietsen, dat was heel chill. Je hebt de volledige vrijheid, je kan zo lang of kort fietsen als je wilt. Heb je geen zin meer, dan stop je.” Voor bagage is tijdens het bikepacken weinig ruimte. Zo werd een frisbee niet alleen gebruikt als frisbee maar ook als snijplank, en omgedraaid fungeerde het als bord. De creativiteit die nodig is om met zo min mogelijk spullen op reis te gaan maakt het juist ook leuk: “Alles wat je nodig hebt zit in één tas, dat is heel fijn.” Eén sportieve vakantie was dan ook niet genoeg voor haar. Twee weken nadat ze in Praag was gearriveerd pakte ze haar wandelschoenen uit de kast om een huttentocht te lopen in Oostenrijk, en volgende week vertrekt ze alweer met de fiets. Vanaf Arnhem gaat ze 500 kilometer fietsen, om te finishen in Parijs.
Eindredactie door Madelief Wapenaar
