Elk feestje heeft een beetje meer Weelde nodig

Zijn haren zijn nat van het zweet. In zijn linkerhand een biertje, met zijn rechterhand draait hij aan een ronde knop van de dj-deck. Om zijn nek hangt een zilveren koptelefoon. Hij draagt een zwarte pet en zonnebril, met zijn blote voeten wiegt hij heen en weer op de houten vlonders. Hij kijkt omhoog, de zon schijnt. Tijd om een nieuwe plaat in te mixen.

Het is Ferenc van der Sluijs, beter bekend als de Haagse dj I-f. Een opgewekte baslijn, synthesizer en een strakke, snelle beat knalt door de zwarte boxen over het terrein. De platen glijden soepel in elkaar over. Opzwepend en zwoel, bijna verfrissend, zijn de klanken. En dat voelt het publiek ook.

Voormalige Fruithaven
Tot zo’n veertig jaar geleden stond de West-Rotterdamse Merwehaven bekend als de grootste Europese fruithaven. Vanuit de Middellandse Zee en Zuid-Amerika verscheepten importeurs hier dozen met fruit richting Noord-Europa. De haven was een belangrijk centrum voor Europa. Totdat vanaf de jaren tachtig fruit steeds vaker in containers werd vervoerd. En voor grote koelschepen was in de Merwehaven geen plek. Het gevolg: voormalige opslagloodsen staan al jaren leeg, wachtend op een opknapbeurt.

Weelde brengt daar verandering in. De culturele vrijplaats, inclusief restaurant, bar, moestuin, kas en evenementenlocatie bestaat nu ruim vier jaar en moet de Merwehaven nieuw leven inblazen. En dat lukt aardig.

Langzaam verdwijnt de zon achter de transparante daken van de kas. Meer en meer feestgangers verplaatsen zich van de loungestoelen richting de dansvloer, een grote zandbak omringd door houten vlonders. 

Bijna twintig jaar geleden ging I-f met ‘dj-pensioen’. Nu staat hij op dagfestival Bordella a Parigi – Italiaans voor ‘bordeel in Parijs’ – achter de draaitafel, voor een stuk of honderd feestgangers.

Ook Roos Koks (23) danst. Met een Aperol Spritz in haar hand. Ze is, na een reis van ruim twee uur, om 18.00 uur aangekomen bij Weelde. Waarom ze vandaag ‘helemaal’ naar Rotterdam is gereisd?  “Gewoon, even iets anders. Ik had het terrein wel iets groter verwacht”, zegt ze. “Maar de muziek maakt mij zo vrolijk, dat gebeurt niet meer zo vaak. De laatste tijd draait een avond uit voor mij toch vaak uit op een teleurstelling.”  

Op elk ander feestje vindt Roos de deuntjes “koeltjes, daar is helemaal geen lol aan.” Dat zweven op het ritme van lege, spacy technobeats, zonder melodie, laat haar koud. Nee, hier zit dat anders. “Zo goed heb ik al lang niet meer kunnen dansen. Iedereen gaat hier los. De reis was het sowieso waard.”

Waar menig Nederlandse dj-festivals, denk aan Wildeburg en Dekmantel, draaien om de bijna hypnotiserende klanken en doffe technobeats, staat vanavond in het teken van ‘italodisco’. De combinatie van disco, house en futuristische klanken, ontstond eind jaren zeventig in Italië. 

I-f maakt plaats voor Intergalactic Gary, die de avond afsluit. Inmiddels is het gaan schemeren, maar nieuwe feestgangers stromen nog binnen. Een kaartje is tenslotte maar twintig euro. Genoeg reden om nog even een kijkje te nemen.

Een groepje jongens staat vooraan, een meter verwijderd van de metershoge zwarte boxen. Samen dansen ze met hun blote voeten in het zand.“Ik ken hem eigenlijk helemaal niet,” zegt Daan – hij draagt een blauw hemd, de bovenste knoopjes open – wijzend naar de anderen. “Of naja, ik ken ze nu net een uurtje. Het zijn mijn festivalvrienden.” 

En dat is precies wat Weelde doet. Gek genoeg voelt het terrein van bijna twee hectare toch knus aan. En het brengt mensen samen. Toch verdwijnt dit creatieve knooppunt binnenkort: wegens een nieuw tijdelijk contract leeft de organisatie in te veel onzekerheid, lieten ze deze lente weten in een manifest. Jammer is het zeker. Weelde brengt niet alleen de voormalige fruithaven tot leven, ook de Nederlandse uitgaansscene kan wel een beetje Weelde gebruiken.