“Met dit effect verander je de huidskleur, en met deze knop bepaal je de lichaamsgrootte van het model”, vertelt Michael Musandu terwijl hij met zijn muis langs het keuzemenu van zijn ‘Genesis Meta Model Creator’ scrolt. Een revolutionaire modellengenerator die virtuele modellen genereert door middel van AI- technologie. De modellen staan al in de online etalages van Calvin Klein en Levi’s, maar ook kleine merken maken gebruik van de tool. Hoe ze te herkennen zijn? “Niet”, zegt Musandu. “De modellen verschillen bijna niet van echte modellen. Als je goed kijkt, dan zie je wat oneffenheden rondom de mond.”

Modellen kweken

“De modellengenerator lijkt op Van Gogh”, vertelt Michael. De schilder? Ja, de Zundertse schilder, zegt hij wanneer hij de modellengenerator op een groot scherm tentoonstelt. Bij de lancering van een AI-tool, ook wel “de geboorte” genoemd, kan een tool nog niks. Zo’n tool moet “getraind” worden, legt hij uit. Vaak gebeurt dit op basis van een dataset met verschillende afbeeldingen. Met onze modellengenerator duurde het enkele dagen voordat de AI-tool nieuwe modellen kon genereren. “Net als een schilder, heeft onze AI-tool ook tijd én training nodig gehad om de juiste personages te genereren”, vertelt Michael vol trots. De modellengenerator helpt vooral kleine modemerken met het verbeteren van hun concurrentiepositie, legt Michael uit. Gemiddeld werkt een middelgroot modemerk met 20 modellen. Kleinere merken hebben nog minder modellen in dienst. Zulke modebedrijven hebben geen budget om voor elk kledingstuk modellen in te zetten met verschillende huidskleuren, maten en leeftijden. Door het kopen van AI-modellen besparen zij kosten. Tegelijkertijd kunnen zij een diverse poule van modellen inzetten die beter aansluit bij hun doelgroep. Een win-winsituatie, vindt Michael. Met diverse lichaamstypes, maten en huidskleuren vervangt Lalaland de tijdrovende en dure fotografie van modellen van “vlees en bloed” door virtuele personages, vertelt hij. “Toch willen we het schoonheidsideaal in de modewereld alleen verbreden, niet vervangen.”

Paar klikken op de muis

Ruim één op de tien pakketjes wordt teruggestuurd. Daarvan bestaat 50% uit kleding en textiel. “Als de Europese kledingindustrie een land was, zou Nederland nummer 1 zijn op de ranglijst van landen met het hoogste retourpercentage”, vertelt Cecile Scheele, oprichtster van de Dutch Sustainable Fashion Week. Met een paar klikken op de muis heb je binnen 24 uur een nieuw kledingstuk in huis, maar de prijs voor fast fashion wordt vaak ‘achteraf betaald’ door schade aan het milieu en lage lonen van productiearbeiders in textielfabrieken. Het hoge aantal retourzendingen heeft wel een oorzaak, vindt Michael. Een kort jurkje gaat niet retour doordat het niet mooi is. Maar omdat het lichaam van de paspop in contrast staat met het lichaamstype óf de huidskleur van de consument, legt hij uit. Doordat er in het huidige schoonheidsideaal slechts een type ‘schoonheid’ vertegenwoordigd wordt, is de kans groot dat een kledingstuk retour gezonden wordt. “De wereld bestaat niet uit een type mens.” Door een bredere groep van de bevolking te representeren in de kledingindustrie, hoopt de zevenentwintigjarige oprichter van de startup Lalaland het aantal retourzendingen terug te dringen.

Banen wegkapen

Ondanks dat de AI-modellen voornamelijk B2B worden ingezet, sluit Michael niet uit dat ze ook verschijnen op webshops. Het verschil? Nauwelijks zichtbaar, vertelt hij. “Daar worstelen we wel mee. Een modellengenerator schetst een nieuwe perceptie van schoonheid. Als bedrijf willen we daar ethisch mee omgaan.” Zo denkt Lalaland nu aan het creëren van een label dat AI-modellen vertegenwoordigt. Via dit label zien consumenten wanneer het kledingstuk wordt gedragen door een menselijk model, of door een kunstmatig model. Toch ontvangen we veel negatieve berichten, vertelt Michael. “Veel mensen denken dat AI-modellen de banen zullen wegkapen van echte modellen.” Toch zal dit niet gebeuren, legt hij uit. “AI-modellen missen een verhaal. Ze hebben geen sociale invloed op de consument.” En dat zou ik ook niet willen, vertelt Michael. “We willen juíst mensen van kleur en met diverse maten vertegenwoordigen in de modewereld. We willen geen banen stelen.”