Op dezelfde dag dat het Nederlands elftal liet zien dat het minder goed is dan het zelf denkt, speelde Jong Oranje zijn eerste poulewedstrijd op het Europees kampioenschap onder 21. De verwachtingen waren hooggespannen. Zouden de jonkies het grote Oranje laten zien hoe het wél moet?
De sfeer was goed. Tijdens de laatste training liepen de jongens wat te dollen, terwijl de pers het op beeld vastlegde voor het nageslacht. De Brabanders Teze en Gakpo van PSV speelden gemoedelijk de bal over en weer. Ze liepen er ontspannen bij. Op papier was Jong Oranje favoriet voor de wedstrijd tegen Roemenië, maar ze maakten zich geen illusies, aldus aanvoerder Koopmeiners. “Op papier win je geen wedstrijden.”
Teun Koopmeiners (23) van AZ hoopte in eerste instantie opgeroepen te worden voor het grote Oranje en gaf toe ietwat teleurgesteld te zijn dat hij ‘slechts’ mocht opdraven bij Jong Oranje. Maar zo vlak voor de wedstrijd was hij over zijn teleurstelling heen. Hij had naar eigen zeggen de knop omgezet. “Als je dan weer dit tenue mag aantrekken, met de leeuw op de borst, dan geeft dat alles samen wel een toernooigevoel,” zo verklaarde hij tegenover het AD.
De middenvelder beleeft een goed seizoen bij AZ. Zijn team speelt attractief voetbal, strijdt vol om de tweede plaats in de Eredivisie – afgelopen weekend rolden ze PSV met ogenschijnlijk gemak op – én Koopmeiners draagt de aanvoerdersband. Ook bij Jong Oranje mag hij die leidersrol op zich nemen en daar is hij trots op. “Als je dat ook bij het nationaal team mag doen, geeft dat wel een bijzonder gevoel.”
Ook enfant terrible Noa Lang speelt voor Jong Oranje. Beelden van Ajax-coach Ten Hag die de jongeling toeschreeuwde: “Je moet gewoon je mond houden, luisteren, gewoon doen”, gingen het hele land door. Het voorval versterkte zijn reputatie als rebel, die hij bij Jong Ajax al had verkregen. Enkele maanden later vertrok Lang naar het Belgische Club Brugge. Volgens Lang dankzij Ten Hag. “Veel mensen vinden me een grappig, vrolijk kereltje dat ook nog eens goed kan voetballen. Alleen kon niet iedereen daarmee omgaan.”
In België wordt Lang het ‘koopje van het jaar’ genoemd. Bij Brugge scoort hij aan de lopende band, is hij betrokken bij assists en werd hij al een paar keer uitgeroepen tot ‘speler van de maand’. Wat hem bij Ajax nooit lukte, lukt hem bij Brugge nu wel: hij is beslissend voor de club.
De opvallendste naam in het elftal is die van debutant Bryan Brobbey. De Ajacied was de afgelopen weken veelvuldig in het nieuws en zijn contractperikelen leken veel weg te hebben van een soapserie – tekent hij nou bij of niet? Maar vooral zijn belangrijke goals in de Europa League leverden hem veel aanzien op. Met deze held in het team kan het bijna niet misgaan, moet coach Erwin van der Looij hebben gedacht toen hij hem opriep.
Koopmeiners, Brobbey en Lang zijn exemplarisch voor het talent dat bij Jong Oranje rondloopt. De ploeg bestaat uit spelers die bij hun clubs een belangrijke rol vervullen en toch wel als grote Nederlandse talenten bestempeld mogen worden. Superhelden in opleiding, zou je kunnen stellen.
Die heldenstatus bleek geen garantie voor een goede wedstrijd. Koopmeiners bijvoorbeeld liet zich vaak terugzakken en speelde matig. Maar dat kan gezegd worden over het hele team. Jong Oranje kon geen vuist maken tegen Roemenië, dat met vijf verdedigers bleef jagen. De kopbal van Per Schuurs die Jong Oranje op voorsprong zette, deed er vier minuten later niet meer toe. Roemenië kreeg een vrije trap en Noa Lang mocht uitgestrekt op het veld in de zestien gaan liggen om het doel van zijn keeper te beschermen tegen lage ballen. Een onbegeerlijke positie die niet baatte. De trap van de Roemeen Ciobanu vloog over de muur heen en de bal krulde, onhoudbaar voor keeper Scherpen, in de rechterbovenhoek.
Het was tekenend voor het verloop van de wedstrijd. Jong Oranje probeerde wel aan te vallen, maar net als het liggen op de grond van Lang werkte het niet. De aanvaller probeerde als een ware Superman nog de Roemeense verdediging te splijten met zijn steekballen, maar daar werd niet goed op geanticipeerd. Het ontbrak aan creativiteit en steeds weer probeerde Oranje hetzelfde: voorzetten op Dani de Wit die telkens niet tot doelpunten leidden. De tactiek veranderen leek bij Van de Looi noch de spelers op te komen.
Ballen kwamen niet aan, Justin Kluivert, de zoon van, liep te rommelen op de flanken en het was wachten op supersub Brobbey, die bij Ajax had laten zien talent te hebben voor het scoren van de winnende goal. En die winnende goal had Jong Oranje nodig. De tijd tikte door, de moed zakte de jongens verder in de schoenen en toen Brobbey uiteindelijk tien minuten voor tijd het veld betrad, leek niemand er nog in te geloven. Een troosteloze 1-1 was de einduitslag, maar de spelers hadden een beter resultaat verwacht. Zelfs de Roemenen leken verbaasd.
De mannen van Oranje gingen met 2-4 onderuit tegen Turkije. Als ze zich niet kwalificeren voor het WK doet de vraag ‘wel of niet naar Qatar’ er niet eens meer toe. Maar ook de jonkies losten hun belofte niet in. Ze speelden als Avengers zonder Iron Man: het was het allemaal net niet. Een verzameling van individuele helden die verzaakten hun titelaspiraties tentoon te stellen.
Vanavond wachten de Duitsers. Een ware angstgegner, want Nederlanders, Duitsers en voetbal: daar ligt geschiedenis en oud zeer. Het waren de (West-)Duitsers die Johan Cruijff en de zijnen in 1974 het wereldkampioenschap voetbal ontnamen. In de halve finale van ’88 revancheerden de brullende leeuwen zich, maar echt vergeten zijn ze het nooit.
Jong Oranje moet winnen van de Duitsers om oog te houden op de knock-out fase van het EK onder 21. Na het povere spel van het grote Oranje, de voortkabbelende Qatar-discussie die onbeslist lijkt te blijven en de lege stadions, verdient de Nederlandse voetbalfan het ook weer een keer om te juichen. Alle ogen zijn hierbij gericht op Jong Oranje, de belofte voor de toekomst, de nieuwe generatie superhelden. Hopelijk wordt het vanavond spetterender dan woensdag.
Met medewerking van Detlev Hiep