Deze brief schrijf ik als festivalganger – liever noem ik mezelf muziekliefhebber – en om maar met de deur in huis te vallen: ja, ik gebruik wel eens drugs.
En ja, dat vind ik best leuk en vaak een toevoeging aan mijn festivalervaring. Nee, ik ga niet naar een festival om te gebruiken. Drugs speelt een rol in mijn drang naar escapisme, ter verbreding van mijn horizon. Ik ben mij er van bewust dat ik als gebruiker geen verantwoording neem voor de handel van drugs. Gebruikers hoeven daar geen verantwoording voor te dragen.
Ziet u, festivals zijn een uitvlucht voor het ‘echte’ leven. Een plek waar mensen komen, die even niet willen denken aan hun werkweek. Die willen dansen, lachen en genieten van hun vrije dag. Een plek ontbonden van regels; een vrijhaven binnen de hectiek van de maatschappij. Prachtig dat dat kan, toch Grapperhaus? Of drinkt u nooit een wijntje op een borrel? Wordt er op dat soort gelegenheden niet soms een snuifje genomen? Ik heb vernomen dat ze er op de Zuidas niet moeilijk over doen hoor.
Op een festival krijgen wereldartiesten een podium. Anderson Paak geeft niet dezelfde show in het AFAS stadion, als in de Alpha-tent op Lowlands. Daar ruikt hij het resultaat van drie dagen zweet. Daar zingt iedereen net wat harder mee, omdat ze er doorheen zitten. Dan ben je opeens geen mierenhoop mensen meer. Je bent net zoveel waard als Paak; net zo veel act.
Hard roepen dat de schuld bij ons ligt, dat kan mij nichtje van vier ook
Met z’n allen doorstaan we stortregen in gekleurde poncho’s en kaplaarzen. We genieten van zonovergoten dagen, tot zweten aan toe. Limiteren van het aantal festivals, of ‘aanpakken’ van gebruikers resulteert naar niet in minder drugsgebruik. In clubs, op huisfeestjes, in de kroeg, of zelfs in een keet in de polder wordt ruim geslikt en gesnoven. Wie wil gebruiken, komt eraan.
Is het noodzaak om het aantal festivals aan te pakken? Wat behalen we als samenleving wanneer een festivalganger voor een pilletje teveel een strafblad krijgt? De sfeer wordt er in ieder geval niet beter op. Dealers, of drugslabs worden niet gepakt of opgerold. Grapperhaus, uw uitspraken zijn geen weerspiegeling van onze maatschappij. Althans, niet van hoe deze echt is. En zijn we inmiddels vergeten dat ons nummer 1 exportproduct MDMA is? De festivals en hun bezoekers hebben daar zeker ook schuld aan. Dat is de realiteit.
Grapperhaus, als u de gebruiker als kern van het probleem ziet, is het probleem dan te verhelpen door het de kop in te drukken? Of kunnen we gebruikers er beter van bewust maken dat drugs leed veroorzaakt? Maar dan moeten we dat met alles doen. Laat dan ook zien dat wilde zalm verdwijnt, door onze vreetbuien. Dat boeren in Mexico elke dag te maken hebben met geweld, omdat wij rijpe avocado’s willen.
Hard roepen dat de schuld bij ons ligt, dat kan mijn nichtje van vier ook.