Op 20 maart kan je naar de stembus voor de Provinciale Statenverkiezingen. “De provinciale wat?” Zo’n 56 procent van de jongeren heeft namelijk geen idee wat de Provinciale Staten precies doen en baseert zijn stem op ontwikkelingen in de landelijke politiek. Redacteur Job van Asbeck interviewde vijf jonge politici die de provincie weer op de kaart gaan zetten.
Anouk Gielen (19), nummer 5 voor GroenLinks
Ik ben altijd al een bezig bijtje geweest: vorig jaar was ik voorzitter van het Landelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS) en op mijn vijftiende stond ik aan de wieg van INKIJK – een veelgelezen Amsterdams jongerenblad. Mijn politieke interesse was al vroeg aanwezig: zo stuurde ik als negenjarige een brief aan de KIDSWEEK met de vraag of er meer aandacht aan politiek besteed kon worden.
Lid worden van een politieke partij lag dan ook voor de hand. De dag nadat ik stopte bij het LAKS ben ik lid geworden van GroenLinks, een partij die bij mij past. Om dan meteen als vijfde op de kieslijst voor de Provinciale Staten te belanden, is geweldig. Het geeft aan dat mijn partijleden iets in mij zien: een jong meisje met eigen ideeën.
Mijn doel voor de verkiezingen is jongeren weer betrekken bij de politiek. Ze missen een bepaalde representativiteit die ik hoop te bieden. Dat ze mij zien en denken: dat had ik ook kunnen zijn!
Mocht ik in de Provinciale Staten komen, dan wil ik me hard maken voor beter openbaar vervoer. In de kop van Noord-Holland zijn er slechte verbindingen waardoor de auto pakken veel aanlokkelijker wordt, met alle negatieve gevolgen voor het klimaat van dien. Ook willen we op regionaal niveau een duurzame energietransitie maken.
De kans dat ik dit jaar in de Provinciale Staten kom acht ik vrij groot, aangezien de partij ontzettend in de lift zit. Hoe ik dit ga combineren? Daar maak ik me niet druk om, hoe meer werk hoe beter. Zolang ik maar door kan gaan met het maken van sociale impact ben ik gelukkig. Den Haag sluit ik niet uit. Maar politiek is hierin niet het doel, maar een middel.
Gerjan van den Heuvel (23), nummer 3 voor de ChristenUnie
Als lid van een Christelijke studentenvereniging waren religie en politiek van oudsher topics die mijn interesse genoten, maar politieke ambities had ik niet echt. Toen ik voor mijn scriptie over religie in het publiek domein in contact kwam met de ChristenUnie, ben ik bij toeval de politiek ingerold. Tegenwoordig ben ik binnen de partij werkzaam als beleidsmedewerker en ben ik duo-raadslid van de gemeente Amsterdam.
Waar de werkgelegenheid in Amsterdam slechts blijft toenemen, geldt dit niet voor het aantal woningen. Hier ligt een taak voor de provincie: verleng metrolijnen tot omliggende gemeenten om zo de huizenmarkt in Amsterdam te verlichten. We zijn tegenwoordig geneigd om bij de eerste de beste file te roepen: laten we nog een snelweg aanleggen. Maar als Christen leef ik in de overtuiging dat we de aarde in betere staat moeten achterlaten dan God hem ons gegeven heeft. Om de balans te vinden in het aanpakken van maatschappelijke problemen en natuurbescherming moet je creatief zijn: door te bouwen boven spoor- en metrolijnen blijft groen behouden.
Als derde op de lijst wordt het een dubbeltje op zijn kant of ik in de Provinciale Staten zal komen. Maar met onze almaar groeiende achterban – onder christelijke migranten bijvoorbeeld – zie ik het positief in.
Of ik de toekomstige lijsttrekker van de PvdA ben? Wie weet
Tim Wagelaar (19), nummer 10 voor de Partij van de Arbeid
Op mijn achttiende verjaardag ben ik lid geworden van de Partij van de Arbeid (PvdA). Ik speelde al langer met het idee om lid te worden van een politieke partij en met twee PvdA-stemmende ouders – die mij overigens geheel vrij lieten in mijn keuze – was dit de meest voor de hand liggende keuze. Binnen de jongerenpartij, de Jonge Socialisten, worden leden flink aangemoedigd politiek carrière te maken en het heft in eigen handen te nemen. Zo geschiedde mijn kandidaatstelling.
Ik merk in mijn omgeving, en onder medestudenten politicologie, dat veel jongeren geen idee hebben waar de Provinciale Staten precies voor staan. Ik noem dit zelf graag de provincie paradox: de provincie heeft een grote invloed op veel zaken, maar op een vrij onzichtbare manier. Een manier om de provincie toch aantrekkelijker te maken voor jongeren is de representativiteit te verhogen. Gelukkig ziet de PvdA dit ook zo en hebben wij een van de jongste kieslijsten.
Als ik niet verkozen word, ga ik gewoon verder op de ingeslagen weg. Laat mij nog maar lekker student zijn, zo zou een bestuursfunctie binnen mijn studievereniging ook een erg leuke ervaring zijn. Maar mocht er zich weer een politiek buitenkansje aandienen, zoals de volgende gemeenteraadsverkiezingen, grijp ik die met beide handen aan. Ik hoop actief te blijven in de politiek: mijn ambitie is om voor mijn dertigste te werken in de Tweede Kamer. Of ik de toekomstige lijsttrekker van de PvdA ben? Wie weet.
Tiffany Carilho (28), nummer 7 voor de SP
Toen ik een aantal jaar geleden bij ROOD, de jongerenpartij van de SP, kwam, voelde ik me gelijk begrepen. Het protestmatige en non elitaire karakter paste bij mij. Hoewel ik niet per se persoonlijke politieke ambities had, kreeg ik tijdens de campagnevoering voor de gemeenteraadsverkiezingen vaker de vraag waarom mensen niet op mij konden stemmen. Zo is het balletje gaan rollen en heb ik dit jaar mijn kans gewaagd voor de Provinciale Statenverkiezingen.
Ik heb altijd al een bepaalde verbinding met de provincie gehad. Helaas zie ik dat veel jongeren zich niet voor de Provinciale Staten interesseren. Als jongeren beseffen dat een provinciale stem ook landelijke gevolgen heeft, zouden ze zich er misschien meer in verdiepen.
Op regionaal gebied zijn woningen en vervoer onze speerpunten. Door de woningsector meer te reguleren voorkomen we dat “de gewone burger” uit zijn gemeente verdrongen wordt door woekerprijzen. Beter intergemeentelijk openbaar vervoer is een must.
Mocht ik niet in de Provinciale Staten komen is er geen man overboord. Ik zal me met plezier blijven inzetten voor de SP en buurthuis Kwakoe, in de Bijlmer.
Het is een symbolische actie om mijn vrienden te laten stemmen
Renate Wijmenga (25), nummer 21 voor het CDA
Als vervanging voor mijn studentenvereniging kwam ik terecht bij het CDJA, de jongerenpartij van het CDA. Ik wilde dat verenigingsgevoel behouden, maar tegelijkertijd ook de kans hebben om mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij. Nu werk ik als beleidsmedewerker voor de Noord Hollandse fractie.
Mijn beweegredenen om me verkiesbaar te stellen voor de aankomende Provinciale Statenverkiezingen zijn onorthodox te noemen. Ik merkte hoe weinig de Provinciale Statenverkiezingen leefden onder mijn vrienden en jongeren in het algemeen. Met mijn kandidaatstelling hoop ik een paar extra jongeren naar de stembus te lokken. Het is dus eigenlijk een symbolische actie om mijn vrienden te laten stemmen.
Maar mocht ik onverhoopt toch in de Provinciale Staten komen, wil ik mij graag inzetten voor de woningbouw. In tegenstelling tot veel partijen die graag binnenstedelijk willen bijbouwen, zijn wij juist van mening dat er buiten steden meer bijgebouwd moet worden. Op deze manier blijft het groen in steden. Meer openbaar vervoer met betere verbindingen is ook iets wat ik belangrijk vind. Laatst was ik een avondje uit op het Leidseplein met vriendinnen van buiten Amsterdam. Als ik zie hoeveel moeite het hen kost om dan met het openbaar vervoer thuis te komen… Ik zie een belangrijke taak weggelegd voor de provincie in het verbeteren van deze verbindingen.
Eigenlijk ga ik ervan uit niet verkozen te worden, daarbij ontbeer ik naar mijn mening nog de nodige ervaring voor een dergelijke baan. Op dit moment in mijn leven, stort ik me liever op mijn carrière. Wie weet dat ik dan over een aantal jaar toch nog in de Provinciale Staten beland.
Bovenstaande politici trachten de provincie Noord-Holland voor jongeren weer een gezicht te geven. Bekijk hier alle andere politici en partijen die zich verkiesbaar stellen tijdens de Provinciale Statenverkiezingen. Op 20 maart kun jij jouw stem laten gelden.