Bananen

2 december 2018, 11:41

Auteur: Eva Hofman

De laatste keer dat ik een verkeerde keuze maakte, was toen ik afgelopen weekend in Londen was. Ik wilde iets lekkers en koos een vanillecakeje uit (dacht ik), maar het bleek een bananen-pindakaascakeje te zijn. Jammer, maar niet bepaald het einde van de wereld. Smaakte prima, al was het alleen niet wat ik in eerste instantie had gewild.

Het schijnt dat je een hoop verkeerde keuzes mag maken als je jonger bent dan vijfentwintig. Die keuzes vallen dan onder de jeugdzonden, en daarvan kun je later besluiten dat ze niet echt tellen. Zo heb ik wel eens gehoord dat als je voor je drieëntwintigste geen navelpiercing hebt laten zetten, je dat waarschijnlijk ook niet meer gaat doen. Daarom heb ik de dag voordat ik drieëntwintig werd een tattoo laten zetten. Ik heb nog geen spijt.

Onder de grotere foute keuzes vallen wat mij betreft levensbeslissingen over emigratie, studies, partners, baby’s en banen. Fouten die je daarmee maakt, hebben een blijvend effect (zelfs al zijn het jeugdzonden). Het is des te moeilijker toe te geven dat je fout zat. Dat je eigenlijk toch geen kunstenaar wil worden, dat je vijf jaar aan de verkeerde persoon hebt besteed, dat je maar niet kunt wennen aan het leven in Parijs. Dat het te laat was om een nieuwe studie te beginnen, of te vroeg om al te settelen.

Gigantische fouten zijn immers de allerbeste manier om gigantische lessen te leren

Daarom ben ik zo trots op de vriendin die mij vorige maand vanuit Scandinavië belde om te vertellen dat ze terugkwam naar Nederland. Verkeerde studie, verkeerde moment. Ja, het zou wat geld kosten en ja, nu moest ze op zoek naar iets nieuws. Stel dat die nieuwe studiekeuze ook niet zou bevallen, dan had ze een jaar verspild. Allemaal ontzettend eng, maar ze was er zeker van dat naar Scandinavië gaan in ieder geval de verkeerde keuze was geweest. En dus kwam ze erop terug. Het is de dapperste keuze die je in zo’n geval kunt maken.

Vroeger konden studenten zich meer fouten permitteren dan nu. Wie nu de verkeerde studie kiest, moet daar gelijk flinke bedragen voor neertellen. Terwijl het juist zo ontzettend belangrijk is om grote fouten te maken. Gigantische fouten zijn immers de allerbeste manier om gigantische lessen te leren. Daarbij: wie nooit eens iets nieuws en engs probeert, kan ook niets onverwachts ontdekken. Zo heb ik in Londen ontdekt dat ik bananen-pindakaascakes eigenlijk best wel lekker vind. En zo leerde ik deze zomer dat tattoos me best mooi staan.

Eva Hofman

Eva Hofman (1995) is journalist en student Slavistiek aan de Universiteit van Amsterdam. Om de vraag “Wát? Statistiek?” moet ze altijd heel erg lachen, want ze kan voor geen meter rekenen. Ze heeft vijf maanden stage gelopen bij Het Parool en daarvoor schreef ze voor het Amsterdamse studentenblad De Peper. Ook was ze verantwoordelijk voor de oprichting en hoofdredactie van het studieblad van haar opleiding, de Slovo. Volgend jaar is ze afgestudeerd Ruslandkundige, maar nu loopt ze stage bij een medium in Moskou om zowel haar Russisch als haar journalistieke vaardigheden te verbeteren. De komende maanden schrijft ze als Onze vrouw in Moskou columns over haar reilen en zeilen in de Russische hoofdstad.
lees ook:

Doneren

Steun ons met een donatie

kijk voor meer info op onze donatie pagina

nivigeer

Service

Meer Red Pers

© 2023 Stichting Red Pers – Alle rechten voorbehouden

Privacystatement

|

Cookiebeleid

|

Copyright

|

Nieuwsbrief

Om de week houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief. Schrijf je nu in!

Rubrieken

NAVIGEER​

Service

Meer red Pers

Zoeken