Universiteitscampussen zijn op hun mooist in de herfst. Zo ook de Oudemanhuispoort van de Universiteit van Amsterdam. Op het binnenplaatsje stonden groepjes studenten in wollen jassen te praten terwijl om hen heen de felgekleurde blaadjes van de bomen naar beneden dwarrelden. We warmden onze handen aan bekers koffie die we net hadden gekocht. Ook dat hoort bij de herfst, vond ik.

Koffie hoort voor mij bij wel meer dingen. Bij ontbijt bijvoorbeeld, maar ook bij afspreken met vrienden. Koffie hoort bij de lunch en bij huiswerk maken. Koffie is voor na het avondeten en voor momenten dat je er even doorheen zit. Op het hoogtepunt van mijn koffieverslaving (want zo heet het als je elke gelegenheid geschikt vindt voor koffie) dronk ik zes tot acht kopjes per dag. Het had verder geen invloed op mijn gezondheid, kon ik volhouden terwijl ik met mijn beide handen een bibberend been probeerde stil te houden.

Met die zes tot acht kopjes ben ik gestopt na een tamelijk gênant bezoek aan de mondhygiëniste, die vroeg of ik veel rookte. Ik antwoordde dat ik nog nooit van mijn leven een sigaret heb gerookt, maar dat ik wel van koffie hield. De mondhygiëniste was op zijn zachtst gezegd geschokt. Ze moest een extra afspraak inplannen om mijn hele gebit schoon te krijgen.

Van zes naar drie kopjes (mokken, eigenlijk) is een flinke stap, maar nu ik aan mijn master ben begonnen merk ik dat het bij lange na niet genoeg is. Die koffie zet ik namelijk niet alleen thuis, maar koop ik ook ongeveer dagelijks op de universiteit. En als het even kan niet de goedkope uit de automaat, maar de flat white van dik drie euro uit de universiteitsbibliotheek. Sinds deze maand houd ik een spreadsheet bij met mijn inkomsten en uitgaven. Het onderdeel ‘koffie’ is bijna even groot als ‘kleding’: veel te groot.

Het onderdeel ‘koffie’ is bijna even groot als ‘kleding’: veel te groot

Wat te doen? Eerdere pogingen met een thermoskan hebben geleid tot de aanschaf van een veel te dure thermoskan, tot koffie die veel te lang veel te heet bleef, en de uiteindelijke explosie van die thermoskan, hetgeen weer leidde tot koffiedrab op mijn plafond en muren. Het blijkt dat wanneer je vergeet dat er een restje koffie met melk in zit, die melk gaat fermenteren en de druk op de kan zo hoog maakt dat de deksel eraf kan schieten.

Mijn thermoskan is dus kapot, en omdat ik zoveel geld uitgeef aan koffie heb ik ook geen budget voor een nieuwe. Het enige wat er voor mij opzit is om dan maar geen koffie te drinken als ik college heb. Thee schijnt al een stuk goedkoper te zijn. En als ik dan thuiskom, na een lange dag hard studeren en koffie negeren, kan ik mezelf troosten met een vers gezet en versgemalen bakkie leut.