Mappen

9 september 2018, 12:34

Auteur: Eva Hofman

Man, daar lopen ze. Gloednieuwe rugzakken, glimmende horloges, verse schriften. Verse koppen ook, nog niet aangetast door bier en slaapgebrek en studiestress.

Ik vind ze altijd wel cool, die nieuwe studenten die misschien wel honderden kilometers van hun geboorteplaats zijn verhuisd om hier, in Amsterdam, nieuwe wortels te kweken. Nu staan ze nog wat wiebelig, maar over luttele weken zal je ze achteloos over het Rokin zien slingeren, telefoon aan het oor, andere hand in de zak: ‘Nee, ik ben bij Leidse. Leidse!’ En dan tegen toeristen roepen dat ze verdomme aan de kant moeten. Tegen die tijd staan ze al als een grachtenpand. Ze horen hier.

Ik begin dit jaar ook aan een nieuwe studie: mijn master. En hoewel ik alweer jaren in Amsterdam woon en hoor, voel ik me toch weer een beetje een nieuwe student. Ook ik heb een nieuwe tas en verse schriften. Ook ik zit in een ander, onbekend gebouw. En ook ik heb geen idee wat me te wachten staat.

Ook ik heb een nieuwe tas en verse schriften.

Maar elk nieuw begin wordt een beetje makkelijker, en ik sta lang niet meer zo onzeker in het leven als toen ik net aan de UvA begon en niet eens wist wat een 8-8-4-systeem was. Of toen ik aan de middelbare school begon, en nog niet wist dat je makkelijker vrienden maakte als je gewoon jezelf was.

De afgelopen weken had ik zomervakantie van mijn columns. Ik heb de tijd benut om al mijn papers en alle belangrijke documenten te ordenen die ik in mijn vier bachelorjaren heb verzameld. Ze lagen verfrommeld in lades of zaten onder bestandsnamen als ‘Naamloos 4’ in het mapje ‘studie’, áls ze al in een mapje zaten.

Tijdens het ordenen bleef ik lezen. Mijn eerste (fout gespelde) Russische woordjes, mijn eerste artikel voor een studentenblad. Een enorme verzameling analyses, wat dagboekfragmenten. Wat toetsdata in mijn agenda die mij nu, terwijl de toets allang gemaakt is en de punten allang behaald zijn, nog steeds stress bezorgen.

Deze bestanden zijn mijn leerweg. Niet alleen naar de afronding van de bachelor, maar ook de semivolwassenheid in. En nu ik ze van een afstandje kan bekijken, als een rijtje zwarte mappen in mijn boekenkast, weet ik pas hoe belangrijk ieder afzonderlijk deeltje was. Hoe solide al die delen bij elkaar zijn.

Ieder begin wordt wat makkelijker en de basis wordt steeds sterker. Dat geldt voor mij, maar ik weet niet of het ook voor de nieuwe studenten geldt. Zij durfden een half land weg te verhuizen, op de fiets te springen en een heel nieuw systeem te leren. Zo bezien van waar ik sta, ziet hun basis er al behoorlijk solide uit.

Eva Hofman

Eva Hofman (1995) is journalist en student Slavistiek aan de Universiteit van Amsterdam. Om de vraag “Wát? Statistiek?” moet ze altijd heel erg lachen, want ze kan voor geen meter rekenen. Ze heeft vijf maanden stage gelopen bij Het Parool en daarvoor schreef ze voor het Amsterdamse studentenblad De Peper. Ook was ze verantwoordelijk voor de oprichting en hoofdredactie van het studieblad van haar opleiding, de Slovo. Volgend jaar is ze afgestudeerd Ruslandkundige, maar nu loopt ze stage bij een medium in Moskou om zowel haar Russisch als haar journalistieke vaardigheden te verbeteren. De komende maanden schrijft ze als Onze vrouw in Moskou columns over haar reilen en zeilen in de Russische hoofdstad.
lees ook:

Doneren

Steun ons met een donatie

kijk voor meer info op onze donatie pagina

nivigeer

Service

Meer Red Pers

© 2023 Stichting Red Pers – Alle rechten voorbehouden

Privacystatement

|

Cookiebeleid

|

Copyright

|

Nieuwsbrief

Om de week houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief. Schrijf je nu in!

Rubrieken

NAVIGEER​

Service

Meer red Pers

Zoeken