De UvA staat er niet om bekend de mooiste gebouwen ter wereld te maken. Roeterseiland valt nog mee, maar Science Park is werkelijk waar niet om aan te zien. Zo zijn er meer gebouwen waar de UvA niet trots op hoeft te zijn.

Één daarvan is P.C. Hoofthuis. De buitenkant is afschuwelijk. Elke keer als ik er langsloop, vraag ik mij af: wie heeft dit in godsnaam goedgekeurd? Welke architect zat hierachter? Als je kijkt naar het P.C. Hoofthuis, en kijken doet al verschrikkelijke pijn aan je ogen, denk je meteen: dit is een grap. Dit is ooit een onderonsje geweest tussen architecten, wie het meest lelijke gebouw van Nederland kan creëren.

Zoek maar een foto op. Het P.C. Hoofthuis is echt heel lelijk van de buitenkant. Maar, zeggen de critici dan, je moet ook naar de binnenkant kijken. Het probleem is echter dat de binnenkant van het P.C. Hoofthuis wellicht nog afschuwelijker is dan de buitenkant. Het lijkt haast wel alsof het ontworpen is door iemand die alle levensvreugde hardhandig uit het gebouw wilde zuigen.

Ik schreef al eerder over de Oudemanhuispoort. Nu lees ik dat de UvA het P.C. Hoofthuis wil verkopen. Als ik de kranten mag geloven wordt het uiteindelijk een hotel.

En dan, als ik dat lees, word ik boos. Ja, het is een afschuwelijk lelijk gebouw. Ja, qua uiterlijk heeft het geen enkele toevoeging aan de Spuistraat. Ja, het is meer geschikt als gevangenis voor ernstig zieke tbs-patiënten dan als faculteit voor een universiteit.

Maar wat de UvA vergeet is dat dit juist de charme is van het hele gebouw. Wij, als geesteswetenschappen, weten dat het helemaal niets is. Maar het hoort bij ons. P.C. Hoofthuis van ons afpakken is hetzelfde als de ring van Smeagol afpakken: hoe vaker je het doet, hoe meer we het willen.

P.C. Hoofthuis is een onderdeel van onze identiteit. We zitten midden in de stad, daar waar de geesteswetenschappen horen te zijn, we roken sigaretten daar waar het niet mag, en we houden van de baliejuffrouw die tien minuten doet over een zwarte koffie. We houden van alles waar het P.C. Hoofthuis voor staat, want we houden van onze identiteit.

Ik moet er niet aan denken om naar Roeterseiland of naar Science Park te gaan, waar iedereen ‘normale studies’ volgt. Wij volgen de studies die niemand ook maar iets interesseert, en daarom horen we op een plek thuis die nog obscuurder is dan welk gebouw dan ook.

Wij horen thuis op het P.C. Hoofthuis. En nergens anders.