In Parijs slapen vluchtelingen massaal op straat

24 november 2017, 15:20

Redacteur Job zag in Parijs onder andere zijn leeftijdsgenoten op straat slapen, door een schrijnend gebrek aan voorzieningen en te trage asielprocedures. Door het slechte selectieproces van minderjarigen, belanden veel minderjarigen alsnog op straat.

Als je door Parijs langs het Canal Saint-Denis loopt lijkt er momenteel weinig aan de hand. De winkels zijn open en de bruisende cafés even verderop zien er op deze koude dagen aantrekkelijk uit. Er lopen wat toeristen rond, wat locals zijn aan het hardlopen en de trams zitten vol met mensen die op weg zijn naar hun werk. Niets wijst erop dat er onder de bruggen aan dit kanaal iedere nacht honderden vluchtelingen in de kou moeten slapen.

Momenteel slapen er in de Franse hoofdstad tussen de 1500 en 2000 vluchtelingen op straat. Er is een gebrek aan voorzieningen, en tergend langzame bureaucratische procedures maken dat ze niet op de officiële instanties kunnen rekenen voor onderdak en voedsel. Vrijwilligersorganisaties en NGO´s proberen de gaten te vullen die de staat achterlaat. Dit gaat echter moeizaam en lukt niet altijd. De NGO Utopia56 (een vrijwilligersorganisatie die dakloze vluchtelingen in Parijs ondersteunt) doet meer dan zij eigenlijk aankan, en heeft daarom haar hulp beperkt tot kinderen en gezinnen.

Annabel, een vrijwilligster die op verschillende manieren vluchtelingen ondersteunt, vertelt dat de situatie de afgelopen tijd is verslechterd. Afgelopen augustus is een kampement bij Port de la Chapelle ontruimd door de politie. Zo´n tweeduizend vluchtelingen hadden zich daar verzameld en sliepen in tenten en slaapzakken voor het station. Volgens Annabel wil de politie de vluchtelingen uit het straatbeeld hebben. Het kamp bij Port de la Chapelle was te zichtbaar en moest daarom verdwijnen. Sindsdien hebben de vluchtelingen zich steeds meer moeten verstoppen. Ze wijst naar een paar plekken onder een brug langs het kanaal, er liggen allemaal tassen en slaapzakken verscholen. Overdag zwerft iedereen door de straten van Parijs, maar na twaalf uur ´s nachts ligt het hier vol met slapende mensen. Vroeg in de ochtend zullen ze worden weggejaagd door de politie, vaak met pepperspray en knuppels, en begint het hele verhaal weer opnieuw.

Verderop staat een lange rij mensen op straat voor een kantoorgebouw. Ze staan te wachten voor een ´papiertje´ waarmee zo´n veertig dagen later hun asielprocedure gestart kan worden. Tot die procedure gestart is, hebben ze officieel nog geen asielaanvraag gedaan en kunnen ze met dit ´papiertje´ slechts aanspraak maken op daklozenopvang en speciale accommodaties voor vluchtelingen. Aangezien hier een grondig gebrek aan is, is het papiertje echter geen garantie op onderdak en komt het er voor de meesten op neer dat ze op straat moeten slapen. Het wachten duurt lang. Hoewel er meer dan vijftig mensen dag en nacht in de rij staan, krijgen slechts zo´n vijftien personen per dag een ´papiertje´. Een paar jongens vertellen me dat ze hier al twee dagen en nachten in de rij staan.

De politie wil de vluchtelingen uit het straatbeeld hebben, daarom moeten de vluchtelingen zich steeds beter verstoppen.

“Het is erg slecht” vertelt Ahmed. Hij werkte in Aghanistan bij het leger totdat de Taliban een aanslag op pleegde. Hij raakte zwaargewond en is toen gevlucht. Nu wacht hij op het starten van zijn asielprocedure en slaapt hij al een tijdje op straat. Hij voelt zich niet veilig, de week ervoor heeft iemand vijfhonderd euro van hem gestolen terwijl hij sliep. “Waar zijn de mensenrechten waar iedereen het over heeft?” vraagt hij zich af.

Ook bij Sisi (20) uit Guinee heerst veel onbegrip. Hij heeft een tijd in Duitsland gewoond maar is daar afgewezen aangezien in Italië zijn vingerafdruk al is geregistreerd. Volgens de Dublin Regeling van het EU asielbeleid moeten vluchtelingen in Europa asiel aanvragen in het eerste land waar hun vingerafdrukken geregistreerd zijn, dus moet hij terug naar Italië. Aangezien de voorzieningen daar nog slechter zijn en er geen werk is probeert hij het nu in Frankrijk. Hij vertelt dat hij via Mali en Libië met de boot naar Italië is gegaan. Onderweg heeft hij een maand opgesloten gezeten en zag hij vier vrienden van hem verdrinken in de Middellandse Zee. “Ik weet niet wat ik moet doen” vertelt hij.

Bailleul van de NGO Doctors of the World heeft veel kritiek op het beleid omtrent vluchtelingen, en dan met name op de opvang van minderjarigen. Door falende procedures worden veel minderjarigen niet als zodanig erkent en maken hierdoor geen aanspraak op voorzieningen die speciaal voor minderjarigen bedoeld zijn. Het Rode Kruis bepaalt door middel van analyses van identiteitspapieren, interviews en soms ook medische beoordelingen wie wel en niet minderjarig zijn. Al deze procedures zijn volgens Corentin, en andere NGO´s, vrijwel waardeloos.

De beoordeling van de identiteitspapieren wordt ten eerste niet door experts gedaan en met gebrekkige data. Daarnaast worden de interviews onder slechte omstandigheden en zonder de nodige psychologische ondersteuning afgenomen, terwijl men met minderjarigen werkt die vrijwel allen met trauma´s kampen. Hierdoor zijn de interviews dus niet betrouwbaar. Ten slotte zegt Corentin dat volgens medici de medische beoordelingen die worden gedaan volledig onbetrouwbaar zijn.

“Waar zijn de mensenrechten waar iedereen het over heeft?”

Meer dan de helft van de beoordelingen blijkt achteraf fout en dit heeft desastreuze gevolgen voor de minderjarigen. Tijdens dit proces, dat vaak tussen de 6 en 12 maanden duurt, kunnen ze namelijk geen aanspraak maken op voorzieningen bedoeld voor minderjarigen, maar ook niet op voorzieningen bedoeld voor volwassenen. Zo vallen ze tussen schip en wal en zijn ze vrijwel volledig afhankelijk van NGO´s en vrijwilligers. Hoewel zij veel van de minderjarigen kunnen opvangen, slaapt er nog steeds een te groot aantal op straat.

Net als Annabel ziet Corentin de situatie de komende tijd niet verbeteren. Hoewel premier Macron in september aankondigde iedereen van de straten te halen, is er sindsdien nog niets concreets veranderd in het beleid. Corentin ziet in het verharde en sobere beleid de invloed van anti-immigratie sentimenten in de politiek. “Voor veel politici is het electoraal nadelig om extra geld te sturen naar opvang en de verbetering van asielprocedures”. Ondertussen komt de winter eraan, en slapen er nog steeds bijna 2000 vluchtelingen op de straten van Parijs, de “stad van de liefde”.

 

Steun Red Pers

Je las dit artikel gratis, maar dat betekent niet dat het Red Pers niets heeft gekost. Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.

Lees ook:

Zoeken

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.