Het eerste wat ik zie als ik het Union Station in Toronto binnenstap is hét baken van de Canadese cultuur: een Tim Horton’s. De koffieketen serveert dagelijks zoete ijskoffie en smeuïge maple donuts aan beleefde Canadezen, en zal binnen de kortste tijd ook mijn favoriet worden voor een kop koffie.
Ondanks dat Toronto ultiem Canadees is, wat onder andere te zien is aan deze en tientallen andere Tim Horton’s, ademt de Canadese metropool ook een extreem New Yorkse sfeer. Op elke hoek is er een Starbucks en een Subway te vinden, de economie concurreert met andere grote steden van over de hele wereld, en wolkenkrabbers zijn er genoeg. En, net als New York, is de stad ontzettend multicultureel. 51% van de bewoners in Toronto werd buiten Canada geboren, en er wonen meer dan 230 nationaliteiten in de stad.
Ook de koloniale achtergrond van Toronto speelt in de stad een grote rol: het gebied huisvestte al inheemse bewoners voordat de Briste settlers zich vestigden. Torontonians beschouwen de multiculturaliteit als een van de beste aspecten van hun stad, en het ontzettend diverse en authentieke eten is een voorbeeld hiervan.
Nam Kee
Een paar dagen later vind ik met behulp van het altijd behulpzame Google Maps een sushi-restaurant. Het lijkt alsof de eigenaren niet willen dat iemand het vindt; tussen alle schreeuwerige etalages op de populaire winkelstraat Bloor Street Weer vallen de simpele wit met rode letters van het restaurant nauwelijks op. Het doet denken aan Nam Kee in Amsterdam, onopvallend maar, als je eenmaal weet waar je moet zoeken, een van de lekkerste restaurants bij de Nieuwmarkt.
Zodra ik het sushirestaurant binnenstap, krijg ik een kopje thee en een kommetje misosoep toegestopt, die steeds bijgevuld worden door een attente Japanse ober. Tussen de replica’s van Japanse prints die het restaurant vullen, komt de geur van gefrituurde garnalen en boterige tonijn tevoorschijn. Mijn maag rammelt. De sushi, waaronder een rol met rauwe zalm en rijpe avocado, is supervers en ontzettend lekker. Ik neem me voor om de rest van mijn tijd in Toronto op zoek te gaan naar het lekkerste en meest authentieke eten.
Na sushi komt kimchi
Toronto is namelijk eigenaar van een van de meest grote en indrukwekkende Chinatowns van de wereld, groter zelfs dan die in New York. Overal in deze buurt praten hippe, rijke meisjes en vriendelijke, oude winkeleigenaren razendsnel Chinees. In de fruitstandjes op straat zijn de meest exotische vruchten te vinden, en de Aziatische restaurants zijn niet op vijf handen te tellen. Ruim vijf kilometer lang is dit geen Westerse stad vol Tim Horton’s en Starbucks, maar echt een mini-China.
Zo voelt het ook in Koreatown: naast Chinatown is er ook een aparte buurt gevormd door immigranten uit Korea. Hier vond ik mijn volgende lievelingsrestaurant, die de sushitent op Bloor van de troon stootte. Mijn hoofdgerecht was een kom soep gevuld met pittige gefermenteerde kool (kimchi), gerijpt in azijn en hete pepers, en uit elkaar vallende, boterzachte tofu. Daarbij een verfrissend Aziatisch biertje, zoetzoute sojabonen, en nog meer knapperige groenten. De heerlijke hartige geur van de soep vulde het hele restaurant, en de gerechtjes ernaast boden een aangename verse smaak om de soep mee af te wisselen.
Door al dit heerlijke eten ontdekte ook ik hoe multicultureel Toronto is. De Canadezen verwelkomen immigranten als geen ander, ook omdat zijzelf niet de eersten waren die dit land bewoonden. Naast de verscheidenheid aan mensen en nieuwe perspectieven, zorgen de bewoners in Toronto met een diverse culturele achtergrond ook voor eindeloos veel opties om uit te kiezen als ik weer niet kan verzinnen wat ik wil avondeten. Ik kan altijd een Domino’s pizza halen, maar het liefst eet ik mij door Toronto’s diversiteit heen.