Akzo Nobel wordt bedreigd door een buitenlandse, vijandige overname. Dit zou voor de werknemers van het bedrijf slecht kunnen uitpakken, ook voor de kunstensector is het geen goed nieuws. Akzo Nobel heeft zich immers altijd opgesteld de beschermheer van de kunst. Deze functie zou hij dan waarschijnlijk afleggen.

Akzo Nobel is ’s Nederlands grootste verf- en chemiebedrijf en zorgt voor duizenden banen in verschillende provincies. Maar Akzo Nobel is ook een groot begunstiger van de kunsten. Hiervoor heeft het de Akzo Nobel Art Foundation opgericht. Deze stichting verzamelt en exposeert hedendaagse kunst uit naam van het bedrijf. Daarnaast geeft het opdracht tot het maken van nieuw werk en het doen van onderzoek. Veel jonge kunstenaars en kunsthistorici kloppen bij de stichting aan voor een recidency, fellowship of projectsubsidie.

Kwaliteit

PPG, de Amerikaanse concurrent van Akzo Nobel, wil nu met alle macht het Nederlandse verfbedrijf overnemen. Akzo Nobel weigert echter ieder gesprek. Gevreesd wordt dat bij een buitenlandse overname de ziel uit het bedrijf verdwijnt. De overname is voor puur economisch gewin en de kwaliteit van de producten en de werkgelegenheid zijn niet gegarandeerd.

Wat buiten de kranten wordt gelaten, maar in de kunstwereld welbekend is, is dat bij een overname ook de Akzo Nobel Art Foundation zal ophouden te bestaan. Dit betekent dat veel jonge kunstenaars geen podium of beurs meer kunnen krijgen. Ieder jaar reikt het bedrijf de Sikkens Prize uit, een belangrijk onderdeel van het kunstbeleid van Akzo Nobel. Afgelopen zondag nog werd deze prijs toegekend aan wereldberoemd designer Hella Jongerius.

Veel jonge kunstenaars zullen geen podium of beurs meer kunnen krijgen.

Eenzijdig

De Sikkens Prize is een van de oudste onafhankelijke kunstprijzen van Nederland. Die wordt eens in de paar jaar uitgereikt aan kunstenaars, vormgevers, architecten en instellingen die belangrijk werk maken of onderzoek doen op het gebied van kleur. Dit komt natuurlijk doordat de prijs ondersteund wordt door een verfproducent. Het is vergelijkbaar met een oeuvreprijs en de winnaar is meestal een kunstenaar van wereldklasse. Zo namen onder andere Gerrit Rietveld (in 1960) en Donald Judd (in 1993) de prijs in ontvangst.

Wanneer Akzo Nobel geen geld meer vrij maakt voor de kunsten zullen onderzoeken van grote en kleine kunstenaars worden belemmerd, omdat ook zij voornamelijk afhankelijk zijn van particuliere sponsoren en opdrachtgevers. Maar het betekent ook dat het landschap van de bedrijven die de kunst steunen weer eenzijdiger zal worden. Steeds meer kunstenaars zijn op dezelfde fondsen aangewezen, en de kans wordt steeds groter dat je als kunstenaar buiten hun criteria van ‘goede kunst’ valt. Dit geldt net zo goed voor beginnende kunstenaars, als voor reuzen zoals Hella Jongerius.

We kunnen alleen maar hopen dat ze bij Akzo Nobel standvastig blijven, want wanneer dit belangrijke verf- en chemiebedrijf in Amerikaanse handen komt, wordt het Nederlandse kunstveld een stuk armzaliger en minder veelzijdig.