De opkomst van de populiticus

Beeld: 50PLUS-lijsttrekker Henk Krol. Foto: Sebastiaan ter Burg

23 februari 2017, 09:10

Auteur: Victor van Drielen

De Tweede Kamerverkiezingen naderen met rasse schreden. Steeds sneller werkt het immer dynamische politieke spel naar een clihttps://redpers.nl/wp-content/uploads/2016/08/max-in-ny-1.jpg toe. Lijsttrekkersdebatten, partijprogramma’s en vele mediaoptredens vormen gezamenlijk de opmaat naar 15 maart. De laatste jaren heeft echter een ander type speler het politieke strijdvlak betreden: de populiticus.

Zodra na 15 maart de nieuwe Kamerindeling bekend is gaat het getouwtrek gewoon door, maar dan achter de schermen. Een coalitie zal moeten worden gevormd met een regeerakkoord als belangrijkste afspraak van de nieuwe regering. Wat dat betreft is er ook dit jaar niets nieuws onder de zon. Toch is er een groot verschil tussen de politicus van nu en pakweg dertig jaar terug. De huidige politieke cultuur van ons land verschilt qua vorm en presentatie wezenlijk met die van de vorige eeuw.

Een premier die tegen bepaalde bevolkingsgroepen gewoon “pleur op” kan zeggen, was tot voor kort ondenkbaar. De afgelopen vijftien jaar is de populiticus gevormd en hij is inmiddels niet meer weg te denken van het politieke toneel. Zijn verwekking en geboorte begon echter al in de jaren negentig.

Paars poldermodel

11 October 1988. Tweede Kamer, algemene beschouwingen; Wim Kok (PvdA) interrumpeert. Bogaerts, Rob / Anefo
Wim Kok (PvdA) interrumpeert in de Tweede Kamer, 11 oktober 1988. Foto: Rob Bogaerts / Anefo

Toen Wim Kok in 1986 zijn entree in de Tweede Kamer als fractievoorzitter van de PvdA maakte, was hij daarmee ook gelijk oppositieleider van het kabinet Lubbers-II. Een rol die hem niet op het lijf geschreven was. Door zijn pragmatische houding leek Kok volgens de journalistiek meer op een constructief meedenker dan op een felle oppositieleider.

Koks pragmatisme kwam tijdens zijn premierschap in 1994 beter tot zijn recht. Het oplossen van problemen enerzijds en het omvormen van tegenstellingen tot compromissen anderzijds werd gezien als Koks grote kracht. De hoogtijdagen van het Hollandse poldermodel waren aangebroken. Alles draaide om het resultaat en dat hoefde niet altijd op een spectaculaire wijze behaald te worden.

Dit liet zich ook voelen in het politieke debat. Door middel van achterkamertjespolitiek en regeerakkoorden (de twee regeerakkoorden van Kok zijn de langste in de geschiedenis) werd de oppositie buitenspel gezet. Zijn kabinetten zorgden op voorhand voor voldoende steun van de Kamer voor haar voorstellen, waardoor de Kamerdebatten vaak een schijnvertoning werden. De oppositie werd lam gelegd voordat zij überhaupt in actie kon komen. Het heeft geleid tot een zeer eenzijdige vorm van politiek waarbij de oppositie erg zwak overkwam.

4 April 1987. Laatste dag van het 21e PvdA-partijcongres in Amsterdam; fractievoorzitter Wim Kok tijdens de slottoespraak. Foto: Gerrits, Roland / Anefo
Fractievoorzitter Wim Kok tijdens de slottoespraak van het 21e PvdA-partijcongres, 4 april 1987. Foto: Roland Gerrits / Anefo

Cultuurbreuk

Deze parlementaire discussiecultuur van de jaren negentig is echter niet alleen aan Kok te danken. Deze was al sinds het ontstaan van de Tweede Kamer in 1814 aanwezig. In de Kamer werd weinig waarde gehecht aan retoriek. Er werd onderhandeld zonder publiekelijk in conflict te komen of gezichtsverlies te lijden. Hoewel het optreden van Henk Krol in Het Lagerhuis  het tegenovergestelde doet vermoeden, heeft de Nederlandse politiek geen rijke geschiedenis van vurige debatten, moddergooien en spektakel.

Enkele uitzonderingen, bijvoorbeeld kabinet Den Uyl (1973-1977), bevestigen de regel dat het Aristotelische idee van logos (logisch redeneren) heilig werd verklaard in Den Haag. Het gevolg ervan was echter dat men de binding met de politiek verloor. De politiek is namelijk steeds specialistischer geworden en de debatten steeds taaier en moeilijker te volgen. Pim Fortuyn zag dit ook, en zorgde begin deze eeuw voor een politieke cultuurbreuk die het fundament legde voor de populiticus.

Het woord populisme mag taboe zijn in Den Haag, de hedendaagse politicus gedraagt zich er hartelijk naar

Moderne politiek

Met zijn felle kritiek bracht Fortuyn het tweede Paarse kabinet (1998-2002) aan het wankelen. Het is typerend dat iemand van buiten de politiek deze val van Paars heeft geïnitieerd. De droge discussiecultuur zat zo vastgeroest in het politiek landschap, dat deze alleen van buitenaf doorbroken kon worden. Fortuyn presenteerde zich als man van het volk die zich afzette tegen de Haagse elite. Het zijn geluiden die vijftien jaar later nog steeds door Den Haag echoën.

Rond de verkiezingen van 2002, mede door de toenemende invloed van de media, ontwikkelt zich de moderne politicus die wij ook nu veelvuldig te zien krijgen. Tijdens de debatten wordt veel op de man gespeeld en is het taalgebruik veel scherper en populistischer dan voorheen. Politici proberen ook steeds meer het nieuws te halen door middel van opvallende uitspraken. Dit alles om zoveel mogelijk gezien en gehoord te worden door het volk. Het tekent de ontwikkeling van de Nederlandse politiek dat meer en meer populistisch wordt.

Nederland, Amsterdam, 2013. Minister-President Mark Rutte geeft de 5e HJ Schoolezing in de Amsterdamse Rode Hoed. Foto: Kick Smeets / RVD
Minister-President Mark Rutte geeft de vijfde HJ Schoolezing in de Amsterdamse Rode Hoed, 2013.
Foto: Kick Smeets / RVD

Anno 2017 borduren veel politici voort op de door Fortuyn ingeslagen weg. Populitici als Geert Wilders en Henk Krol lijken enkel op het gevoel van de stemmer in te spelen. Echter is deze omslag in de parlementaire cultuur overal terug te vinden. Zo presenteert de SP zich al jaren als uitdager van de gevestigde orde en is ‘Normaal. Doen.’ zelfs de officiële campagneslogan van de VVD. Het woord populisme mag taboe zijn in Den Haag, de hedendaagse politicus gedraagt zich er hartelijk naar. De populiticus regeert vandaag de dag, aan jou de keus welke.

Victor van Drielen

Geboren in Rotterdam, heeft Victor van Drielen (1995) ogenschijnlijk niet veel te zoeken tussen de elegantie en arrogantie van de hoofdstad. Uit interesse en uit naam van de immer breder wordende horizon vertrok hij in 2014 naar Oud-West en is daar niet meer verdwenen. Zijn tijd vult hij met zijn studie Geschiedenis en het drinken van bier. De rest van de tijd verspilt hij aan werken, sport, muziek en allerlei andere prachtige bijzaken in het leven. Het liefst zou hij ook schrijven over ál die bijzaken, en bij Red Pers is hij daar dan ook eindelijk mee begonnen. Hoewel de onderwerpen uiteen kunnen lopen, zal zijn blik altijd op de geschiedenis gericht blijven. Om nuance te brengen, verhalen te vertellen en de waarheid te ontdekken. Wil je nu erg graag zijn aandacht trekken? Begin dan over hip-hop, sneakers of de mooiste voetbalclub van ons land te praten. Of over sokken natuurlijk, zijn grootste uit de hand gelopen hobby.
lees ook:

Doneren

Steun ons met een donatie

kijk voor meer info op onze donatie pagina

nivigeer

Service

Meer Red Pers

© 2023 Stichting Red Pers – Alle rechten voorbehouden

Privacystatement

|

Cookiebeleid

|

Copyright

|

Nieuwsbrief

Om de week houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief. Schrijf je nu in!

Rubrieken

NAVIGEER​

Service

Meer red Pers

Zoeken