Ook de Blik van Blijboom ontkomt er niet aan: eindejaarslijstjes. Wat was de beste voorstelling van afgelopen jaar? Wat was de meest ergerlijke theaterervaring? Wie de beste acteur en actrice? Wat de meest verontrustende voorstelling? Wat de grootste teleurstelling? Nuno Blijboom blikt nog eenmaal terug op 2016 en verhult niets.
Disclaimer: eigenlijk is het best gek om nu al terug te blikken. Het huidige theaterseizoen is net halverwege, dus ik reflecteer op twee halve theaterseizoenen. Ik vind het zelf ook een beetje vreemd. Voorlopig zult u het met deze ietwat vreemde timing moeten doen. In september krijgt u een wat fatsoenlijker lijstje.
Beste voorstelling: Helpdesk – Wunderbaum
Prachtige solovoorstelling van Wine Dierickx over eenzaamheid, behulpzaamheid en callcenters. Wine Dierickx speelt alleen in een lege, desolate verdieping van een kantoorgebouw op de Zuid-as en deze vormgeving benadrukt alleen maar de tragiek en eenzaamheid van Dierickx’ personage.
Beste acteur: Mandela Wee Wee in A Raisin in the Sun – Well Made Productions
Wee Wee maakt met zijn intense en sterke optreden van Walter Younger het meest tragische personage dat ik afgelopen jaar gezien heb. Hoe harder en intenser hij stijgt, des te harder en schrijnender hij valt. Een hartverscheurend optreden.
Beste actrice: Wine Dierickx in Helpdesk – Wunderbaum
Dierickx geeft in Helpdesk de eenzaamheid prachtig en krachtig vorm. De opgewekte stem waarmee zij telefonisch andere, veelal eenzame mensen te hulp schiet in samenspel met de fysieke treurnis die zij uitstraalt is ongelooflijk. Weinig spelers kunnen dit dusdanig geloofwaardig overbrengen, maar Dierickx flikt het hem. Terecht beloond met de Theo d’Or voor beste vrouwelijke hoofdrol.
Mooiste toneelbeeld: De Troje Trilogie – Toneelschuur Producties
Een chaotisch slagveld van plastic golfplaten die gedurende de voorstelling opnieuw opgebouwd worden tot de zuilen die ooit het machtige, Trojaanse paleis droegen. Van slagveld naar vergane glorie.
Slechtste voorstelling: Palm Springs – DeLaMar Producties
Slecht spel van zo’n beetje alle acteurs, een bizar slecht plot en bovendien oersaai.
Ergerlijkste theaterervaring: Naast een dikke man zitten die over zijn stoel uitpuilde naar de mijne en bovendien bijzonder zwaar ademde. De betreffende voorstelling (Voor we mensen werden – Bart van de Woestijne) was ook nog eens belachelijk pretentieus en duurde veel te lang. Maar toegegeven, het feit dat Van de Woestijne een echt, levend paard op het podium had gezet was indrukwekkend.
Meest bizarre theaterervaring: De gigantische trip die ik beleefde tijdens Schwalbe speelt een tijd.
Grootste mindfuck: Horror – Jakop Ahlbom
In feite een grote goochelshow vol illusies, maar dan vormgegeven als een ode aan de horrorfilm. Grootste mindfuck: een groep van vijf enge, kale mannen (type ongeschminkte Blue Man Group) die met camera’s uit een bad tevoorschijn kwamen.
Meest hilarische theaterervaring: Een boek dat tegen de muur gegooid werd en daar tegenaan bleef plakken in Horror van Jakop Ahlbom. Was niet als grap bedoeld, maar daarom des te grappiger.
Meest fascinerende voorstelling: Dit gebeurt allemaal tegelijk – Eva Line de Boer
Een constante stroom van kleine, door mensenkracht voortgeduwde praalwagens met daarop mensen die zelf mochten kiezen wat ze wilden laten zien. Onder meer kleine zwaaiende mannen, zeemeerminnen en een lijk maakten deel uit van deze absurdistische parade.
Vreemdste ontwikkeling: Rapper Brainpower die zich ontpopt tot ver- en hertaler van Shakespeare bij jeugdtheatergezelschap ZEP.
Grootste teleurstelling: De Nacht van de Collectieven – BOG. / Nineties Productions / URLAND / Lars Doberman
Vier theatercollectieven komen twee weken samen om een megacollectief te vormen en een voorstelling van ruim drie uur te maken. Vervolgens bestaat het publiek vrijwel enkel uit mensen uit het (Amsterdamse) theatercircuit en voelt de avond voornamelijk als een collectief werkuitje. Jammer, want de voorstelling was een interessant experiment.
Interessantste bewerking van een klassieker: Hamlet – Espen Hjørt
Hjørt reduceerde Hamlet tot de pure basis: de waanzin van de Deense prins. Door de constante herhaling van een aantal sleutelscènes waarin Hamlet iedere keer zich steeds meer bewust wordt van zijn eigen gekte, is deze bewerking bovendien een uitgesproken kans voor de acteurs om eens helemaal los te gaan en te laten zien wat ze in hun mars hebben.
Meest verontrustende voorstelling: Internet of Things / Prometheus de Vuurbrenger – URLAND
Een voorstelling zonder fysiek aanwezige acteurs, maar wel met een werkrobot en vier ruimtelijke vormen met menselijke stemmen. Ik verliet de zaal met het besef dat de overheersing van robots vanuit een zoektocht naar menselijkheid iets minder dystopisch is dan voorheen gedacht.
Overige memorabele voorstellingen (honorable mentions):
Don Carlos – Nina Spijkers / Toneelschuur Producties
Kogelvis – Bellevue Lunchtheater / Toneelgroep Oostpool
Multiverse – Louis Vanhaverbeke
Our House, Heimat ist nicht nur ein Wort – Boogaert/VanderSchoot
Sterven en meer – Douwe Dijkstra en de Sneue Vertoning