Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Elke maand blikt Nuno Blijboom vooruit of terug op bijzondere of interessante theatervoorstellingen. Deze maand reflecteert hij op Dogs of War van La Isla Bonita, een (seksueel) verwarrende ervaring op De Parade.
TEKST DOOR NUNO BLIJBOOM
FOTOGRAFIE DOOR CASPER KOSTER
Ik zal er geen doekjes omheen winden: Dogs of War was in eerste instantie een seksueel verwarrende ervaring. Ik zag vijf jonge vrouwen in sexy legeroutfits met leren hondenmaskers op. Het ene moment blaffen ze naar elkaar en zitten ze vast in benches, even later dansen ze verleidelijk en roepen ze naar elkaar wat ze geil vinden. En dit alles op een legerbasis in Israël. Met gemengde en vooral onbekende gevoelens zat ik in Studio 7 veertig minuten lang naar de dames van La Isla Bonita te kijken.
Na een klein half uur komt de aap uit de mouw: de vijf vrouwen doen aan puppy play. Het is een rollenspel uit de SM-wereld waarbij de één de rol van hond op zich neemt en de ander de rol van baasje. Een zekere mate van vernedering hoort daarbij, maar is niet verplicht. Zo blijkt na een ongemakkelijke expeditie op de website NEPups. Het is net als het trainen van een echte puppy, maar dan met een mens. Eerste stap: op je handen en knieën en beginnen met blaffen. Alles wat nodig is voor puppy play was te zien in de voorstelling: riempjes, hondenspeeltjes, voederbakken, leren hondenmaskers, een enorme berg hormonen en een erotische spanning.
‘Nederland blijkt naast kaas, tulpen en slecht voetbal een grootleverancier van getrainde legerhonden te zijn’
Waarom spelen ze legerhonden en geen show- of wedstrijdhonden? Die keus wordt ons ook piekfijn uitgelegd, en is de basis van de politieke boodschap die in de voorstelling verborgen zit. Nederland blijkt naast kaas, tulpen en slecht voetbal ook een grootleverancier van getrainde legerhonden te zijn. Wapens, ammunitie en tanks mogen niet geëxporteerd worden naar Israël wegens verscheidene EU-verdragen, maar honden zijn de loophole in het systeem. Zij vallen technisch gezien niet onder strijdmiddelen en mogen zo van Brabant naar Gaza vervoerd worden. Een dubieuze praktijk, die helaas veelvuldig voorkomt. En waarom de keuze voor Israël en Palestina? Die strijd is nog niet gestreden en daarom weten we nog niet wie goed of fout is. In tegenstelling tot de Tweede Wereldoorlog is het dus nog spannend en niet zo uitgekauwd, aldus een van de honden in de voorstelling. Gevolgd door de zin: zonder conflict geen drama. Tja.
La Isla Bonita heeft geprobeerd geweld en seks in extremen te vereenzelvigen en zo op een of andere manier kritiek te leveren op deze onethische handelspraktijken, maar dit leidt enkel tot verwarring. En dat is best vreemd, gezien hoe expliciet alles uitgesproken wordt. De puppy play-situatie wordt uitgelegd, de situatie in Israël wordt benoemd en er komt nog een traumatisch oorlogsverhaal langs. Op deze manier krijg je de boodschap en conclusie voorgeschoteld zonder zelf na te hoeven denken. Een doodzonde in politiek getint theater.
‘Het spel is sterk, maar de subtiliteit is zoek’
In hun afstudeervoorstelling La Isla Bonita over de vluchtelingenproblematiek werd de hypocrisie van de massa tegenover de vluchtelingen ook al zo expliciet en uitgesproken neergezet, en dat is verdomd jammer. Luit Bakker, Milou van Duijnhoven, Mirthe Labree, Aukje Schaafsma en Lisa Schamlé hebben namelijk wel het talent om goed theater te kunnen maken. De vormgeving is top, het spel is sterk en de bedoeling en boodschap zijn goed. Nu de subtiliteit nog.
Dogs of War is nog te zien tussen 30 juli en 3 augustus op De Parade in Utrecht, en tussen 12 en 16 augustus op De Parade in Amsterdam.