Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
DE ENIGE WINKEL DIE NOOIT RECLAME MAAKT
We kennen allemaal onze buurtsupermarkt, de kledingwinkels in de buurt, onze buurtcafés, maar wat weten we van de buurtboekhandel? Is hij onontbeerlijk voor een Amsterdams stadsdeel? Is het vergane glorie of juist een opnieuw bloeiend fenomeen? In deze reeks gaan wij op zoek naar het verhaal achter onafhankelijke boekhandels in Amsterdam.
De Terechte Kronkel
Adres: Ceintuurbaan 384
Opgericht: 2011
Eigenaar: Frans de Jong
Lievelingsboek: verschilt per periode
Lievelingsschrijver: Simon Carmiggelt
Misschien bent u er eens langsgelopen, de kleinste boekhandel van de wereld: De Terechte Kronkel, gelegen aan de Ceintuurbaan en gerund door de vriendelijke Frans de Jong. Op het raam hangt een A4’tje: “De enige winkel die nooit reclame maakt.” Dit paradoxale affiche geeft een goede indruk van de eigenaar: flexibel met taal en een voorliefde voor het opmerkelijke.
De Jong is al zijn hele leven geïnteresseerd in boeken. Toen hij 10 jaar oud was en werd gevraagd wat hij wilde worden, antwoordde hij: “Ik wil de baas worden van een bibliotheek met veel boeken en weinig klanten.” Hij heeft toentertijd een kar gemaakt en ging de huizen rond met de vraag of mensen een boek wilden lenen voor twee cent per boek per week. Na een grap van zijn vader over ondernemen heeft De Jong zich bij de Kamer van Koophandel aangemeld en een vergunning gekregen. Dit was onder de eigen gestelde voorwaarden dat hij niet meer dan twee cent zou vragen en de winst zou gebruiken om nieuwe boeken in te kopen. In zijn twintiger jaren heeft hij op grote boekenmarkten in Amsterdam gestaan. Door zijn gezondheid en logistieke problemen is dit gestopt.
De Jong vroeg twee cent per boek per week.
De winst gebruikte hij om nieuwe boeken in te kopen.
Op één januari 2011 overleed de vrouw van De Jong. Om uit de passiviteit van deze levensfase te ontsnappen is hij vervolgens De Terechte Kronkel gestart, dit was op één september 2011. Toen nog in een ruimte aan de Vijzelstraat, waar ook cursussen Nederlands werden gegeven. Sinds 2013 zit hij aan de Ceintuurbaan en nog steeds deelt hij de ruimte met de cursisten. Voor het geld is hij het niet gaan doen. Hij is met De Terechte Kronkel begonnen om zichzelf bezig te houden en om contacten op te doen.
Frans heeft enkele vaste klanten. Eén daarvan is zelfs zo vast, dat hij afbelt wanneer hij niet komt. Anderen komen binnen om even te rusten van een wandeling. Laatst was er een meneer die erg van boeken hield. Deze meneer wilde graag even tussen alle boeken in staan, dat vond hij een prettig gevoel. Het gebeurt ook dat mensen elkaar bij het winkeltje ontmoeten, om vervolgens met elkaar in gesprek te raken. Wanneer er geen cursus Nederlands gegeven wordt, is hier ook de ruimte voor.
Eén klant is zo vast, dat hij afbelt wanneer hij niet komt.
Wanneer de Jong geen klanten in zijn winkeltje heeft, houdt hij zich bezig met verzamelen en schaken. Ook onderhoudt hij zijn twee Facebook-pagina’s (De Terechte Kronkel en Tweedehands boeken en tijdschriften). Daar probeert hij dagelijks iets op te zetten. Reclamemaken is hem te duur, maar via zijn (erg vermakelijke) Facebook-pagina’s promoot hij zich ook. Bovendien laat hij niemand de zaak verlaten zonder zijn visitekaartje.
De Jong concludeert dat hij inmiddels zijn jeugdideaal heeft bereikt. Al zou hij nu wel wat meer betalende klanten willen hebben.