Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
De algemene berichtgeving over een bepaald onderwerp kan soms behoorlijk eenzijdig zijn. Mensen denken in zwart en wit, terwijl het om de verschillende tinten grijs moet gaan. Daarom willen wij een andere kijk bieden op die onderwerpen, zodat de andere kant van ‘het verhaal’ je niet ontgaat.
ACHARAVI – De afgelopen maanden ging er geen dag voorbij dat ze niet in het nieuws kwamen: de Grieken. Of het nou ging om de mogelijke #grexit, kritiek van ‘onze’ Merkel of protest van premier Tsipras: vrolijk was het niet. Maar hoe gaat het er eigenlijk écht aan toe in Griekenland? Wat merkt een Amsterdammer van de toestand in de Helleense Republiek en, nog belangrijker, hoe vergaat het de Grieken zelf?
MAX VAN GEUNS
Prachtige natuur, bijna onuitstaanbare hitte en bijna idyllische bouwvallen. Dat zijn de eerste indrukken van het toeristische eiland Corfu. Met genoeg papiergeld op zak en wat op mijn hoede voor de wellicht negatieve houding van de Grieken tegenover West-Europeanen, kan het avontuur in Acharavi beginnen. Al snel blijkt echter dat de verwachtingen te hoog gespannen zijn.
Als je niet beter zou weten en als je niet om de haverklap efgaristo – Grieks voor ‘dankjewel’ – zou horen, had het beschreven beeld ook van Portugal, Italië of Spanje kunnen zijn. Waar Griekenland op het journaal en in de meeste kranten vooral chaotisch en panisch over komt, heerst op Corfu een oase van rust en vrede. De meeste resorts en restaurants zitten aardig vol en dus wordt er hard gewerkt – zij het op de Griekse manier: alles op zijn tijd.
“Op Corfu heerst een oase van rust en vrede.”
De voorzichtigheid voor de Griekse attitude blijkt dus onterecht. Zowel ondernemers als ‘gewone’ inwoners op Corfu zijn verrassend hartelijk tegenover buitenlanders. Op de eerste dag krijg je niet alleen het woord efgaristo aangeleerd: met yasas, yamas en kalimera – respectievelijk ‘hallo’, ‘proost’ en ‘goedendag’ – is het Griekse basiswoorden-kwartet compleet. Nog opgewekter worden ze wanneer je deze spreuken zelf gebruikt. Als de zon zullen ze stralen.
Is er dan helemaal niets aan de hand? Laten we eerlijk wezen: het land bevindt zich in de grootste financiële crisis sinds mensenheugenis en het leven zal voor sommigen op zijn zachtst gezegd even doorbijten zijn. Sterker nog: het aantal zelfmoorden door schuldenproblematiek is in Griekenland de afgelopen tijd verviervoudigd. Maar in de toeristische oorden zie je daar weinig van terug. Takis Grammatikopoulos (45) bevestigt dit. De Griek woont al sinds 1993 in Amsterdam en verblijft vrijwel deze hele zomer in zijn thuisland. “Het is alsof er niks aan de hand is,” zegt hij. “Business as usual. Oké, soms sta je in een rij van tien man als je wilt pinnen. Maar de mensen zijn vrolijk en hartelijk als altijd.”
“Het is alsof er niks aan de hand is. Business as usual.”
Ook voor Akis Koskinas (35), bedrijfsleider van het succesvolle restaurant Woody’s in Acharavi, was het de afgelopen tijd ‘business as usual’. “Tien jaar werk ik hier nu en het is al die tijd hetzelfde gebleven. De enige verandering is de steeds groter wordende groep vaste klanten.” Dat klinkt misschien als grootmoedige bluf, maar wie een hapje bij Woody’s eet, ziet het bewijs: elk uur wandelt er wel een Brit, Nederlander of Scandinaviër naar binnen om Koskinas te trakteren op een amicale omhelzing. “Duitsers kwamen hier sowieso nooit in grote getale. Het zou kunnen dat zij dit jaar toch liever uitwijken naar een ander land. Ik hoorde dat sommigen zelfs bang zijn om neergeslagen te worden in de straten van Athene… Onterecht natuurlijk. Bij mij mogen ze in ieder geval gerust aanschuiven.”
Bang was Koskinas zelf ook even, voor de invloed van de media. “Op tv laten ze alleen de Griekse hooligans zien,” legt hij uit. “Dat is niet alleen bij jullie zo, de Griekse zenders zijn één voor één hartstikke fout. De suggestie wordt hier ook gewekt dat we allemaal boos en zielig zijn. Dat we de Duitsers nu haten. Natuurlijk zijn die mensen er, maar 99 procent van de bevolking hoor je nauwelijks klagen. We hebben hoogstens iets tegen bepaalde politici, maar niet tegen hele landen of bevolkingsgroepen.”
“Op tv laten ze alleen de Griekse hooligans zien.”
Wel geeft Koskinas toe dat de crisis problemen met zich meebrengt voor de ouderen in Griekenland. “Voor hun is het lastig om elke dag naar de pinautomaat te scharrelen en vervolgens die 60 euro onder hun kussen te verstoppen.” Of hij ons ‘Westerlingen’ nog wat mee wil geven? “Jullie berichtgeving op televisie ken ik niet, maar tegen alle Grieken kan ik slechts zeggen: doe die tv uit.” En misschien zouden wij dat ook zo nu en dan moeten doen.
