Wyers: een vredelievende vrijplaats

4 december 2014, 09:00

Auteur: Laura Lubbers

Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam


Op de kop van de Nieuwezijds Voorburgwal, waar nu het Crowne Plaza hotel zit, floreerde jarenlang het bedrijf Wyers, groothandelaar in woningtextiel.  De talrijke panden die allemaal met elkaar verbonden waren dienden als kantoor van het bedrijf. In 1979 verliet Wyers de binnenstad. Na twee jaar leeg te hebben gestaan werd het kantoorpand gekraakt. ‘Wyers’ groeide in drie jaar tijd uit tot het grootste kraakcomplex van Amsterdam. Toch moest het uiteindelijk in 1984 wijken voor plannen van de gemeente: het pand werd gesloopt en er kwam een Holiday Inn hotel voor in de plaats. Maar wat hebben de krakers die drie jaren voor de buurt gedaan? 

Aan het begin van de jaren ’80 was de sfeer in de Amsterdamse kraakbeweging grimmig. De ideologische insteek die in de jaren ’70 de boventoon had gevoerd was verdwenen, de krakers waren verbitterd in hun strijd om belangrijke panden zoals de Groote Keyser (Keizersgracht 242 – 252) te behouden. Het leek alsof de krakers zich niet meer alleen tegen de woningnood verzetten, maar tegen alles wat politie en justitie heette. Het gevoel achter de feiten aan te lopen en meegesleurd te worden in een spiraal van geweld en tegengeweld, begon hoe langer hoe meer krakers tegen te staan. Uit deze afkeer kwam al snel een tegenbeweging op, die opportunistischer was en de kraakbeweging pragmatischer maakte: de kraakpanden moesten echt iets toevoegen aan de stad. De krakers die Wyers in de herfst van 1981 bezetten waren hier een voorbeeld van.

Wyers werd door zijn bewoners een woon-werk-cultuur complex genoemd. Het enorme pand – 16 voetbalvelden aan oppervlakte! – bood aan zo’n honderd personen een woning. Verder waren er kleine winkels, barretjes, een kapperszaak en een creche in gevestigd. Op een leegstaande verdieping hadden kinderen uit de buurt een skatebaan gebouwd en in de vochtige kelder werden champignons gekweekt. Ook waren er ruimtes waar bands konden repeteren en was er een concertzaaltje. Het pand was een levendige, creatieve vrijplaats in het hartje van Amsterdam waar eenieder zomaar binnen kon lopen.

“Op een leegstaande verdieping hadden kinderen uit de buurt een skatebaan gebouwd en in de vochtige kelder werden champignons gekweekt.”

Ondanks dit alles was het onvermijdelijk dat de gemeente een keer zou ingrijpen. Voor alle bovengenoemde praktijken hadden de krakers namelijk geen vergunningen. Dat gebeurde in 1983, toen de plannen voor het Holiday Inn hotel op tafel kwamen. De krakers van Wyers gebruikten om dit tegen te houden een nieuwe tactiek, die nog nauwelijks was gebruikt in de Amsterdamse kraakbeweging: er werden brochures en pamfletten gedrukt die het nut van het Wyerscomplex uitlegden. Er werden zelfs discussieavonden georganiseerd waarop de buurtbewoners konden laten horen wat zij liever in het pand wilden: een creatieve vrijplaats of een sterrenhotel. Dit alles mocht niet baten, de gemeente hield voet bij stuk. Toen de krakers inzagen dat zij niks meer konden doen, verlieten zij vreedzaam het pand, zonder een grote rel zoals gebruikelijk was. Wyers had in drie jaar tijd een bijzondere gemeenschap opgezet die het centrum van Amsterdam een levendig karakter had gegeven. Soms hoop ik dat deze vrijmoedigheid uit de jaren ’80 nog eens terug mag komen in ons voorgevormde Amsterdam.

wyers-1 _small_wkl

Bronnen:
Duivenvoorden, E., Een voet tussen de deur. Geschiedenis van de kraakbeweging 1964-1999 (Amsterdam 2005)
Doornen, C., ‘De twee werelden van Wyers. Van vitragehandel tot Amsterdams grootste kraakcomplex’, Ons Amsterdam 2 (2006).
Archief Wyers
in het Internationaal Istituut voor Sociale Geschiedenis.
Alle foto’s zijn afkomstig van de website van Hans Bouton.

Laura Lubbers

Laura Lubbers (1995, Amsterdam) studeert Geschiedenis en Kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast werkt ze als rondleider bij museum Het Schip in de Spaarndammerbuurt. Ze is vooral geïnteresseerd in de vroegmoderne tijd en de Republiek: een tijd waarvan in Amsterdam nog ontzettend veel sporen terug te vinden zijn. Voor Red Pers schrijft Laura vooral over deze sporen van de geschiedenis: ze probeert lezers te wijzen op het verleden van Amsterdam en hoe je dit terug kan vinden op je dagelijkse route door de stad. Haar lievelingsplek is de Henri Polaklaan, omdat dat nou eenmaal de mooiste straat van Amsterdam is. Of toch het Bartolottihuis van Hendrik de Keyser op de Herengracht, als toppunt van de Gouden Eeuw-architectuur? Of het Flevopark in Oost? Of toch de Artisbibliotheek van de UvA? Te veel om op te noemen eigenlijk. Lees maar gewoon de Historische Sensatie, daar komen ze allemaal langs.
lees ook:

Doneren

Steun ons met een donatie

kijk voor meer info op onze donatie pagina

nivigeer

Service

Meer Red Pers

© 2023 Stichting Red Pers – Alle rechten voorbehouden

Privacystatement

|

Cookiebeleid

|

Copyright

|

Nieuwsbrief

Om de week houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief. Schrijf je nu in!

Rubrieken

NAVIGEER​

Service

Meer red Pers

Zoeken