Voormalig chef eindhttps://redpers.nl/wp-content/uploads/2020/09/redperslogo-1.png Roos Post sloeg haar eigen agenda open en zag: helemaal vol. Met allemaal leuke dingen weliswaar, maar toch vroeg ze zich af: waarom voelen we eigenlijk die sterkte behoefte om onze week zo vooruit te plannen?
Een tijd woonde ik in Spanje en proefde ik van het tranquilo Spaanse bestaan. Een lege agenda, leven in het moment en zien wat de dag je brengt. Natuurlijk, ook daar moest gewerkt worden, ook daar deed ik boodschappen en ook daar maakte ik schoon in huis.
Toch plande ik op sociaal gebied vrijwel niks – mijn agenda was altijd zo goed als leeg. Een kop koffie met een vriendin, borrelen met collega’s: zulke dingen werden niet vooruit gepland. Als ik zag dat het mooi weer was – en dat was het gelukkig vaak – appte ik mijn collega Karlein en binnen een half uur zaten we samen op ons favoriete terras.
Eenmaal terug in Nederland probeerde ik deze leefstijl toe te passen op mijn leven hier. Dat bleek lastig: overvolle agenda’s, drukke banen en een uitputtend sociaal leven van de mensen om mij heen, gooiden roet in het eten. Ik kon er zélf wel voor kiezen om mijn agenda leeg te houden, maar als ik mijn vrienden nog af en toe wilde zien, moest ik soms mijn principes aan de kant zetten en een drankje in de kroeg drie weken vooruit plannen.
En dus leidden we allemaal, gewild of niet, een tranquilo leven
En toen kwam corona. Noodgedwongen zaten we aan huis gekluisterd, dingen plannen zat er niet in omdat we gewoonweg niet wisten wat de situatie over een paar weken of maanden zou zijn. En dus leidden we allemaal, gewild of niet, een tranquilo leven. Ik kon ineens weer spontaan afspreken met mensen, als de bezoekregeling enigszins meezat. En ik kreeg door de lockdown – thank god – nooit meer een datumprikker in mijn inbox.
Ik zit in een enorme millennial-bubbel, en merkte hoe mensen van mijn leeftijd genoten van hun lege dagen en het gebrek aan sociale verplichtingen. De welbekende ‘volle agenda’ is iets waar mijn generatie vaak over klaagt, maar we houden het zelf in stand.
Is het de angst voor een lege agenda? Bang om niks te doen te hebben? Nergens voor nodig. Een lege agenda brengt namelijk iets heel moois met zich mee: ruimte voor spontaniteit, en de mogelijkheid om op een bepaald moment te gaan doen waar je echt zin in hebt. Want hoe vaak sloffen we niet met tegenzin naar een etentje met een vage kennis dat al vier weken gepland staat?
En dáárom pleit ik voor de lege(re) agenda. Ook als we de pandemie lachend vaarwel hebben gezegd.
Met medewerking van Marijne Beijen
Deze column werd eerder ook geplaatst op www.postvanroos.nl.
